5 dingen die mij gelukkig houden in deze rare tijden

Laat ik maar meteen beginnen met te zeggen: ik vind niet dat dit fijne(re), mooie(re), aangename(re) tijden zijn. Ik ben de angst en de strenge voorzorgsmaatregelen ook beu. Ik wil ook weer familie en vrienden kunnen vastpakken, ik wil weer op restaurant gaan, etentjes organiseren, reizen naar Barcelona, DJ-sets draaien. Ik juich niet dat deze verplichte onthaasting mij zoveel deugd heeft gedaan. Ook in de zogezegde “ratrace van het leven” waar we voor corona in mee draaiden voelde ik mij meer dan gelukkig. Dus ik wil het liefst terug naar het oude leven.

Maar ondanks dat alles heb ik wel het gevoel prima in m’n vel te zitten. En ik zal je zeggen hoe ik daar in slaag. Ik heb de vijf dingetjes die me op de been houden even op een rij gezet. Misschien kan het jou ook inspireren, op één of andere manier. Uiteraard niet om net op dezelfde manier je humeur op te krikken, want dat moet iedereen tenslotte op z’n eigen manier doen. Maar ontdekken wat je echt gelukkig maakt, zelfs in deze tijden, het benoemen, en er van genieten, dat kan deugd doen.

IK ben nog ANDERS beginnen KOKEN

Op restaurant gaan mag niet meer. Je kunt take away doen, en dat doen we enkele keren per week. Maar ik kook tegenwoordig nog meer dan vroeger. En ik kookte al zoveel. En ik kook anders, nog gevarieerder. Dat komt omdat ik nog steeds nauwelijks naar de winkel ga. Gaan we naar de bakker of de slager, dan bestel ik op voorhand genoeg voor twee weken. Onze diepvriezer draait overuren. Hetzelfde met groenten. Ik ga naar de groentewinkel en de eerste dagen eten we de sla en verse groentjes. Maar ik maak ook meteen heel veel groenten klaar die ik dan diepvries. En bij de supermarkt doen we één keer per week een bestelling die aan huis wordt geleverd. Dat alles maakt dat ik nog creatiever moet koken. Even vlug naar de winkel rijden voor iets dat ik niet in huis heb doe ik niet meer. Ik ga aan de slag met wat er is. Dat doet een beetje denken aan koken met restjes: dan moet je vanzelf creatiever zijn, en dan ontstaan er spannende nieuwe gerechten. En ik ben zelfs beginnen bakken, taarten, desserts, brood. Dat deed ik vroeger niet maar nu vind ik het heerlijk.

ik ben NOG MEER en anders beginnen WANDELEN

Doordat ik van thuis uit radio maak kan ik een klein uurtje langer slapen. Dat scheelt al wat.  En na de ochtendshow, wanneer de meetings van de voormiddag op kantoor normaal beginnen, vraag ik aan de collega’s tien minuutjes pauze om m’n wandelsokken en schoenen aan te trekken, en ik vergader daarna al wandelend, online dus, in de natuur. Zalig is dat. Normaal doen we dat binnen dus, en moet ik nadien nog naar huis rijden. Nu kan ik meteen op pad. Dat geeft heel veel extra tijd. Moet je eens proberen, zo’n online wandelmeeting. En ik ben dus niet alleen meer beginnen wandelen (bijna elke dag meer dan 20 kilometer) maar ik ben ook anders, elders beginnen wandelen. Doordat zoveel mensen nu ook aan het wandelen zijn gegaan, zijn de meer klassieke wandelpaden die ik vroeger frequenteerde nu vaak heel druk. Dus ik zoek nieuwe wandelpaden op. Ik heb een natuurgebied in de buurt ontdekt dat ik nog niet kende, zalig. En zeker toen de lockdown nog strenger was, en er bijna geen verkeer was, kon ik er ook van genieten om door de dorpen en de woonwijken te wandelen. We verhuizen over anderhalve maand, maar na 14 jaar hier te wonen heb ik nu pas het gevoel deze streek goed te kennen.

ik ben met NIEUWE PROJECTEN bezig

Bezig blijven, durven dromen, handen uit de mouwen steken, de hersencelletjes aan de slag houden, het is noodzakelijk voor mij. Daarom ben ik zo blij dat we op dit moment een nieuw huis aan het inrichten zijn. We hebben heel wat dingetjes moeten herdenken, want met het wegvallen van al m’n DJ-sets ziet het er financieel ook allemaal net even anders uit. Dus bepaalde meubels die we zouden bestellen komen er (voorlopig) niet. Maar dat is niet erg, wat niet is kan nog komen. En intussen genieten we van het zoeken naar leuke spulletjes, vintage lampen en stoelen, en beetje bij beetje is ons nieuwe huis een paleisje aan het worden. We kunnen niet wachten om er in te trekken. Half juli hopen we te verhuizen.

En intussen ben ik volop aan het schrijven aan m’n wandelboek. Ik ben er van overtuigd dat het een plezierig, mooi en vooral boeiend en leerrijk boek worden zal, met m’n persoonlijk verhaal en visie, maar ook met heel veel andere getuigenissen, tips, en informatie waar elke (beginnende) wandelaar iets aan heeft. Schrijven doe ik graag, dus dat geeft me ook energie.

ik hou nog meer van de MENSEN OM ME HEEN

Het is dan misschien wel frustrerend dat je bijna niemand kan zien. Wij hebben onze bubbel eigenlijk niet echt uitgebreid. We hebben nog geen vrienden of familie ontvangen thuis en zijn ook nog nergens op bezoek geweest. Maar (ook al praat en schrijf ik niet zoveel over m’n privéleven) ik heb het beste lief van de wereld. We lachen veel, genieten van het mooie in het leven, en zelfs onze discussies en ruzies (in welk koppel komen die niet voor) zijn herkenbaar en voelen daardoor verbazingwekkend vertrouwd aan. We hebben ook Gilbert in onze bubbel, onze zalige bijna achtjarige kater die er zo van geniet dat we samen zijn. En nog meer dan ooit hoor en zie ik mijn familie en beste vrienden. We bellen vaak, we doen online apero’s. We praten veel en beseffen hoe graag we elkaar zien. We hopen elkaar snel weer in het echt te kunnen zien, maar zeggen dat de lockdown ons verder van elkaar verwijderd heeft zou absoluut een leugen zijn.

ik dank de weergoden voor HET fantastische WEER

Het is raar om te zeggen, maar ik besef heel hard hoe het weer ons heeft geholpen om de voorbije corona-maanden met die stomme quarantaine te overleven. We hebben de mooiste lente ooit beleefd. Niet voor de boeren en de tuinders, ik weet het, die snakken naar regen. Maar voor mij was het een toplente. Bijna geen grijze dagen, altijd aangename tot zelfs echt warme temperaturen. Heel veel zon. De natuur kwam in bloei te staan, en dan is zo’n weer echt het beste dat je kan overkomen. We konden wandelen en fietsen, de barbecue kwam extra vroeg van stal, we konden genieten van onze tuin, ons terras. Stel je voor dat je die lockdown in de winter had meegemaakt of in een belabberde lente. Neen, dit was zalig. Ik heb genoten van deze prachtige lente, en ik doe het vandaag en de komende weken minstens even hard.

EN DAN NOG EEN ZESDE TIP

Ik schrijf dat ik gelukkig ben en hoe ik dat aanpak. Maar ik moet er nog één voetnoot aan toevoegen. Ook ik heb mindere dagen gekend tijdens de lockdown. De ene dag lukt het beter dan de andere om optimistisch en positief te zijn dan de andere. Het is niet erg om soms eens een dipje te hebben, geen enkel mens zweeft z’n hele leven op een roze wolk. Dus ik heb die dagen ook toegelaten. Eens goed vloeken, triest zijn of boos is OK. Als je je nadien maar weer probeert te herpakken en oog hebt voor wat er wel goed gaat in het leven.