Als je naar dit soort feesten mag, word je oud.

Vandaag is een druk dagje. Na een late DJ-set gisterennacht geef ik vanmiddag eerst nog een wandellezing in Knokke en maak ik nadien een mooie wandeling samen met de deelnemers. Vanavond draai ik dan tegen middernacht een feestset op het podium van “de nacht van Jabbeke” en tussendoor zijn we uitgenodigd op een heel bijzonder feest.

Vandaag vindt immers het huwelijk plaats van Laura en Wouter. Laura is de dochter van super goede vrienden van ons, de fantastische Kathy en Werner. Laura is een prachtige lieve slimme dame die wij al kennen van toen ze nog een heel klein meisje was. Dat is toch wel een bijzondere gedachte en gevoel. Twintig jaar vriendschap vliegt echt als een wervelwind aan een mens voorbij. Maar op twintig jaar tijd worden de kindjes van je vrienden wel volwassenen. Ze gaan al snel naar de lagere school, puberen dan, gaan naar de unief, en vinden hun eerste jobs, terwijl wij enkel rimpels hebben gekweekt (en van het leven genoten!)

Ik moet eerlijk zijn. Het is een bijzonder gevoel om naar een huwelijksfeest uitgenodigd te worden van de kinderen van vrienden. En het ziet er naar uit dat er zo nog een paar zullen aankomen de volgende jaren… Het is mooi, en goed, en we voelen ons bijzonder vereerd. Maar je bent je plots ook wel bewust van je eigen leeftijd. Of van het feit dat je ouder wordt. Als ik op mijn 23ste papa was geworden, dan had ik nu dus ook al een dochter of zoon van half de twintig. Ik durf het bijna niet te zeggen: maar ik had dus al opa kunnen zijn. Confronterend hoor.

We gaan het natuurlijk niet aan ons hart laten komen. Ook al zal ik maar een deeltje van de feestelijkheden kunnen meepikken in dit bijzonder drukke werkweekend, ik ga wel met volle teugen genieten. Klinken op het nieuwe paar en op veel huwelijksgeluk. En beseffen dat ik blij mag zijn met het leven dat ik al heb gehad, en met de mooie vriendschappen die ik koester. En we gaan vooral klinken op het prachtige paar. Proficiat alvast!