By far het mooiste moment van 2020

Het was een raar raar jaar. Daar zijn we het over eens. Voor iemand die graag op restaurant gaat, en nog liever mensen uitnodigt voor toffe etentjes, was het niet het meest gezellige jaar ooit. Maar we hebben wel geleerd om er het beste van te maken. Kleinere etentjes, borrels in de tuin, dat soort dingen. Vaak culinair kunts- en vliegwerk, maar daarom niet minder gezellig. Het helpt je ook om te beseffen hoe goed het leven was in al zijn kleine momentjes en vanzelfsprekende dingen als een simpel etentje met familie of vrienden.

Het topmoment van 2020 was mijn verjaardag. 7 juni. Een zondag. Normaal vieren we die in Barcelona in een goed restaurant, maar dat kon nu even niet. Reizen mocht niet. Op restaurant gaan was ook lange tijd verboden. Ook in België. Toeval wou dat een dag na mijn verjaardag, de achtste juni, ook bij ons de restaurants weer open zouden gaan. Een dag te laat dus om mijn 47ste verjaardag te vieren. En toch hebben we er een topdag van gemaakt.

Op een prachtige, maar wel bijzonder manier. We vierden de verjaardag in Lochristi. Ons nieuwe huis zat volop in de verbouwing. Er was nog massa’s werk voor we half juli konden verhuizen. Maar er stond wel een werftafel. Daarop lagen staaltjes. Van de verf die nog op de muren moest, van het hout van de keuken en de bibliotheek, van de moulures voor het plafond. Die tafel hebben we op ons overdekt terrasje gedragen. We hebben het schoon gemaakt, namen een tafellaken mee, en vier stoelen, zilveren bestek, vaasjes voor bloemen uit onze tuin, kristallen glazen en mooie servetten. En we hadden gasten. Niet zomaar gasten

We hadden namelijk mijn liefste mama en papa uitgenodigd naar ons nieuwe huis in Lochristi. Ze hadden het huis gezien toen we het net kochten, en ze vonden het een zot avontuur om zo’n pand te willen renoveren, maar ze kennen ons, en ze hebben ons wel gesteund, vanop afstand. Zo moest dat. Ik had mama en papa sinds de lockdown nog maar één keer gezien. Van op 5 meter afstand, maar 7 minuten of zo, op hun oprit, toen we op moederdag een cadeautje kwamen afzetten. Ik hoorde hen wel elke dag, en dat was prima, maar ik miste hen ongelofelijk. Dat ik m’n verjaardag op 7 juni met hen kon vieren maakte me belachelijk gelukkig…

Wat stond er op het menu? Ik had krieltjes in plakjes gesneden en gestoomd. Ik had zure room gekocht. En ik had 2 blikjes Royal Belgian Caviar mee. En ik had heerlijke vissoep gemaakt met visfumet, saffraan en pastis, die ik in een paar thermoskannen mee heb meegenomen (want er zat nog geen keuken in ons nieuwe huis). Ik had twee mooie kreeften gekookt en uit hun harnas bevrijd, en verse tongrolletjes, scampi en Sint-Jacobs-oesters gestoomd. Ik nam ook grijze garnalen mee, zelfgebakken toastjes, verse rouille en gemalen kaas. En we hebben gigantisch genoten met ons 4.

Mama had een rabarbertaart gemaakt en bracht koffie mee. En ik had zelf voor bij het eten een mooie fles champagne voorzien. Kortom, het was zalig. Het wad uiteraard enorm improviseren, in speciale omstandigheden, in rare tijden, maar het werd wel het allermooiste etentje van het jaar, samen met mijn ouders op de werf van ons nieuwe huis. En ik heb toen, op mijn 47ste beseft: je moet gewoon van elke dag het beste maken, hoe moeilijk de omstandigheden ook mogen zijn. Iets wat ik nooit meer hoop te vergeten.