24 augustus is World Knife day, dan wordt er extra aandacht besteed aan je (keuken-)messen. Ik beken: de set prachtige Japanse messen die ik in Barcelona liggen heb, was tien jaar geleden, toen we er onze eerste zomer doorbrachten, vlijmscherp. Ik vond ze zelfs gevaarlijk en heb er me toen wel eens aan gesneden. Maar messen worden na een tijdje een stuk botter. En ik moet toegeven: in al die tijd heb ik die messen nooit laten slijpen. En zelfs de set messen die ik in Lochristi heb zijn nog nooit professioneel geslepen, en die heb ik al 14 jaar. Dat lijkt veiliger of zo, maar dat is het helemaal niet.

Messen moeten afhankelijk van het gebruik volgens experts eens per 6 tot 12 maanden worden geslepen, en nog veel vaker bij intensief gebruik, zoals in een professionele keuken. Je kunt dit doen met een slijpsteen, aanzetstaal, of elektrische messenslijper. Het slijpen behoudt de scherpte en zorgt dat je dus evengoed kunt blijven snijden, maar dat is niet alles.

Bij botte messen is er een  verhoogd risico op ongelukken door uitglijden, en beschadiging van het voedsel of het mes zelf. Een bot mes vereist ook meer kracht, en dat kan dan weer leiden tot vermoeidheid en een hogere kans op snijwonden als het mes toch eens onverwacht wegglijdt. Regelmatig slijpen is dus essentieel voor zowel efficiëntie als veiligheid.

Ik ga er denk ik, toch maar eens werk van maken. Want de gedachte dat een bot mes veiliger zou zijn dan een scherp slaat werkelijk nergens op.