“Heeft er iemand een goed recept voor cavia?”

Filip, de man van Sylvie, de producer van onze ochtendshow op Joe, is een fervente hobby-tuinier met een grote passie voor vergeten en bijzondere groenten. Hij heeft een tuin waar hij de heerlijkste groenten kweekt, en af en toe, wanneer de oogst groot is, brengt Sylvie eens wat speciale groenten mee naar het werk. Deze week kreeg ik lekkere aardperen en ook een paar rare knollen die ik niet meteen herkende. Ik had Sylvie maar half verstaan en dacht dat ze had gezegd dat die knollen “daikon” waren. Dat zijn een soort langwerpige Aziatische radijzen. Maar toen ik het zakje groenten thuis opendeed had ik meteen door dat dit dus toch geen daikon was. Maar wat dan wel?

Het ware yacons die Filip had meegegeven. Eerlijk? Ik kende die niet. Dan maar even Wikipedia geraadpleegd. “De yacon (Smallanthus sonchifolius, ook wel: appelwortel of yakon) is een plant die oorspronkelijk uit het Andes-gebergte komt. De plant wordt ook op andere plekken verbouwd, waaronder Nederland en België. De wortel van de plant kan rauw gegeten worden. De zoete smaak wordt mede veroorzaakt door inuline, wat in yacon in hoge mate aanwezig is. Omdat inuline slecht opgenomen wordt door het menselijk lichaam, kan yacon mogelijk een gunstige bijdrage leveren tegen obesitas en diabetes. De yacon behoort tot de onderfamilie Asteroideae, waartoe bijvoorbeeld ook de aardpeer en de zonnebloem behoren. De knol kan worden gefrituurd, gewokt, en gekookt, maar ook heel goed rauw worden verwerkt in salades, gebak, stamppotten en nagerechten; de gedroogde bladeren van de plant kunnen ook dienen als basis voor thee.”

Nou, boeiende groente, dat was wel duidelijk. Aangezien deze groente van smaak ook veel weg zou hebben van fruit, en lekker ziet was, heb ik er meteen enkele geschild en er plakjes van gesneden. Wat een lekker snoepje zeg! De yacon smaakt knapperig en fris en inderdaad een beetje zoet, en doet daardoor een beetje denken aan appelen of peren met een licht exotisch, maar ook aards bijsmaakje. Heerlijk. En het past ook nog eens in een goed dieet ook. Ideaal dus. Wel opgelet: eens geschild verkleurt de yacon vrijwel meteen en wordt wat bruinig, dus best even met wat citroensap besprenkelen als je die iets langer geschild bewaren wil.

Rauw was heerlijk, maar toen ging ik dus ook op zoek naar een goed recept. Ik vond recepten voor slaatjes en ook wokrecepten, maar het allereerste recept dat er tussenstond, daar werd ik een beetje stil van. Aangezien deze knol uit de Andes afkomstig is wordt die dus vaak geserveerd met andere typische ingrediënten uit Peru en omstreken. En het recept dat ik dus als eerst vond, was yacon met quinoabier, en, hou je vast, gegrilde cavia. Ik wist niet wat ik las. Eten mensen cavia? Dat schattige knaagdiertje dat veel mensen bij ons als huisdier houden? Ja dus! In Peru waar veel armoede is, en waar zeer weinig vlees wordt gegeten, is cavia een absolute delicatesse.

Je moet maar eens googelen, en je vindt meteen massa’s foto’s en recepten voor gegrilde, gebakken, en gestoofde cavia. Wij vinden dat allemaal walgelijk en onmenselijk, maar we vinden het intussen wel geen probleem om zelf konijn te eten. Voor veel mensen zijn dat toch ook schattige diertjes. Of eendjes. Dat eten we ook. En in België is zelfs het eten van paardenvlees ingeburgerd en algemeen aanvaard; iets waar je bijvoorbeeld in Engeland alleen maar hele verontwaardigde reacties op zult krijgen. Paarden zijn daar edele dieren, en die eet je niet op. Het heeft allemaal toch een beetje met cultuur te maken. In sommige Aziatische landen worden zelfs honden en katten gegeten, en hebben wij covid niet gekregen doordat exotische dieren als vleermuizen worden verhandeld op voedselmarkten in China?

Hoe dan ook, mij spreekt het totaal niet aan om cavia te eten. Het zit niet in onze cultuur “ingebakken” en als ik de foto’s bekijk van gegrilde cavia dan denk ik toch dat ik het vriendelijk zou weigeren wanneer het me wordt aangeboden op reis in Peru. Maar je weet nooit wat je doet als je ter plekke bent uiteraard. Soms kun je niet weigeren, en eet je rare dingen, puur uit beleefdheid. Dus wie weet: een stoofpotje van cavia?

Nu ga ik gewoon slaatjes en wokgerechtjes maken met de heerlijke yacons van Filip. Thanx daarvoor by the way. En neen, recepten met cavia hoef je dus toch niet door te sturen, merci. Ik eet wel een stukje vis of kip.