Deze week gingen we nog eens dineren bij een van onze favoriete restaurants van de afgelopen jaren in Barcelona, Molino de Pez. Het is intussen een vaste traditie geworden om er tijdens elke vakantie minstens één keer te gaan eten, en ze kennen ons daar ondertussen al goed. De gerechten zijn er altijd superlekker en worden grotendeels bereid op een prachtige grote grill die midden in de open keuken staat, als een soort altaar voor het vuur. Een grill met echte kolen, gloeiend heet en schitterend om te zien.
Zal het toeval geweest zijn, of juist het noodlot, dat precies dat vuur – symbool van de passie van de zaak – het restaurant ook letterlijk getroffen heeft? In april brak er een felle brand uit die het interieur zwaar beschadigde. Het was een harde klap voor het team, want Molino de Pez moest meer dan een half jaar sluiten voor renovatie. Wij hebben het in elk geval enorm gemist.
Eind september zijn ze gelukkig opnieuw opengegaan, en deze week zijn wij er voor het eerst sinds het voorjaar weer gaan dineren. We werden met open armen ontvangen, met een paar heerlijke hapjes en een goed glas om te beginnen. Daarna kozen we, zoals bijna altijd, voor onze vaste favorieten: de balletjes in een rijke saus met kleine aardappelblokjes, gevolgd door perfect gegrild rundsvlees met twee heerlijke sauzen, waaronder die legendarische Café de Paris. Daarbij horen natuurlijk de gepofte aardappelen met een beetje pikantje en een frisse salade, en altijd die ongelofelijke tomatensalade. Waar vinden ze toch telkens opnieuw zulke zalige tomaten? Schitterend gewoon.
Het interieur zag er weer uit als vanouds, misschien hier en daar een kleine vernieuwing, maar het gevoel was helemaal hetzelfde. Warm, gezellig, met dat typische geroezemoes en de geur van vuur en vlees die door de ruimte zweeft. En ja, de kolen lagen opnieuw te gloeien onder de grill. Het was alsof het restaurant na die zware maanden weer tot leven kwam.
Ik wens het team van Molino de Pez veel succes, en hopelijk blijven ze nu van tegenslagen gespaard. Het is en blijft een van mijn favoriete plekken in de stad, en niet toevallig ook een van de vijftig restaurants die je kunt terugvinden in Mijn Barcelona, mijn persoonlijke reisgids voor mijn favoriete stad. Die gids kun je trouwens nog altijd online kopen via www.mijnbarcelona.be.
Vanavond ga ik eens experimenteren. We hebben vrienden op bezoek, een Chileen en een Fransman, die allebei al lang in Barcelona wonen en al vaak bij ons zijn komen eten … Lees meer
Op 12 november is het French Dip Day, en eerlijk, ik moest het zelf even opzoeken. Ik had er al eens van gehoord, maar nog nooit geproefd. Het klinkt Frans, maar het blijkt een echte Amerikaanse klassieker te zijn, ontstaan in Los Angeles meer dan honderd jaar geleden … Lees meer
Toen ik een paar decennia geleden voor het eerst in Engeland kwam, begreep ik er eerlijk gezegd niks van. Na het hoofdgerecht vroeg onze Britse vriend Michael met een grote glimlach: “Would you like some pudding … Lees meer
Zoals jullie weten ben ik heel vaak in Barcelona. Ik heb er ook mijn reisgids Mijn Barcelona over geschreven, die nog steeds te koop is op www.mijnbarcelona … Lees meer
8 november is Shot Day, een dag waarop mensen blijkbaar massaal shotjes drinken. En eerlijk: ik snap het helemaal niet. Ik ben geen fan van die snelle alcoholshots, ik ben een genieter … Lees meer
5 november is Eating Healthy Day. Een dag die mensen wil aanmoedigen om wat bewuster te eten, iets gezonder te koken, en misschien eens stil te staan bij wat we allemaal op ons bord leggen … Lees meer
Ik vind het altijd grappig om de agenda’s en de “days of” bij te houden, omdat dat een inspiratiebron is voor alles wat er rond eten en koken in de wereld gebeurt … Lees meer
Ik ben eigenlijk nogal een alleseter. Er zijn maar weinig dingen die ik niet durf te proeven. Ik hou van ontdekken, van nieuwe smaken en verrassende combinaties … Lees meer