“Onze vakantie is al geboekt”

Ik heb het de voorbije week van wel vier verschillende vrienden gehoord: “onze vakantie is al geboekt”. Wellicht omdat het krokusvakantie was en dat voor veel mensen een typische ski-week is. Die kon nu niet doorgaan, het was immers verboden om te reizen. Maar dromen is gelukkig niet verboden, dus worden er net op zo’n moment dat je je tripje naar binnen- of buitenland moet schrappen, meteen nieuwe plannetjes gemaakt. Mensen zijn veerkrachtiger dan je denkt. Sommigen, die heel moedig zijn, mikken zelfs al op de paasvakantie. “De overheid gaat van Europa uiteindelijk toch moeten versoepelen, en we zijn er gewoon ontzettend aan toe,” zeggen die dan. Maar eerlijk is eerlijk: de grote plannen worden op dit moment vooral voor de zomervakantie gemaakt.

Vrienden van ons gaan in juni al een weekje naar Gran Canaria, met het vliegtuig uiteraard. Anderen hebben een prachtig huis gehuurd in de Provence in augustus. Die gaan met de auto. Nog andere vrienden hebben nog geen tickets gekocht, maar willen voor het einde van het jaar absoluut naar hun familie in Zuid-Afrika die ze al veel te lang niet gezien hebben. En iedereen met een eigen huis zegt: “van zodra het mag zijn we weg.” Altijd hebben ze dezelfde redenering: ook al gaat het traag, het vaccineren is nu wel gestart, en het virus wordt minder actief als het zomer wordt, en vorig jaar is er toch ook versoepeld, dus die reisjes zullen we door kunnen gaan. En intussen moeten we met z’n allen ons best doen “om de zomer te redden” zei één van mijn beste maten. Ik weet dat hij een klein beetje cynisch is, omdat we die zomer van 2020 toch ook samen moesten redden, en daar toch ook maar gedeeltelijk in geslaagd zijn.

“En jij Sven, hoe zie jij het voor Barcelona?” Ik heb de vraag al veel gehoord de afgelopen maanden. Mensen weten dat ik ons flatje in onze lievelingsstad mis. Ik hoop uiteraard te mogen gaan, komende zomer. Met de auto van eigen huis naar eigen flat is één van de minst risicovolle manieren om te reizen. Maar ik durf niks meer te voorspellen, en niet te hard meer te hopen, het is het voorbije jaar te vaak tegengevallen. Waar ik wel niet echt meer aan durf te denken is vliegen naar Barcelona. De voorbije 8 jaar vlogen we elke maand wel een weekendje naar daar. Op anderhalf uur ben je in Barcelona, en als we het vliegtuig op vrijdagmiddag rond half één namen zaten we tussen drie en vier met een wijntje in de zon op ons terras. Op zondagavond vlogen we vaak laat terug, en maandag deed ik gewoon weer ochtendshow. Het was onze heerlijke manier om te ontsnappen aan de drukte. Die tijden komen niet zo snel terug, vrees ik, want ik denk dat je sowieso nog een tijdje in quarantaine zult moeten na een citytrip per vliegtuig, en dat is niet zo evident met mijn dagelijkse ochtendshow. Ik mik dus in eerste instantie op reizen met de auto en hoop het toch zeker in de zomer weer te mogen.

Wat concrete plannen maken betreft kijk ik nog even de kat uit de boom dus. Ik spring wel in de auto wanneer het mag en kan. Voorlopig is het virus nog wat te hardnekkig. Maar ik snap wel dat mensen het weer volop aan het doen zijn. Vooral reizen in eigen land zullen trouwens erg populair blijven in 2021. Ik hoor van vrienden die een mooi huis wilden huren in de Ardennen in de zomer, dat het al niet zo evident meer is. Heel veel van de echt mooie accomodaties zitten nu al vol. Gek hé, dat net in de meest onzekere periode waarin we leven net zoveel mensen plannen willen maken, ook al beseffen ze dat niks zeker is, en dat de kans bestaat dat die plannen straks toch nog in het water vallen. Maar goed, beter zo dan treurend in een hoekje zitten. Dromen mag.

Weet je wat je trouwens wel mag plannen? Een paar stevige wandelingen en een glas in de tuin of op je terras de komende dagen. Het is lente bij ons, en het blijft zo nog de hele week. Terwijl het vandaag, morgen en overmorgen in Barcelona gaat regenen… Om maar iets te zeggen.