“Stop ermee … de lockdown is toch al voorbij!”

Een bakker, een slager, enkele traiteurs en een paar zaken die nog take away doen, los van elkaar hebben ze het me allemaal bevestigd: de lockdown is voorbij. Niet officieel, maar de facto. “De taarten die vandaag besteld worden zijn echt niet meer voor vier personen, maar zeg nergens dat je het van mij gehoord hebt,” stuurde een bevriende bakker me. En eerlijk: als ik de karretjes zie in de supermarkt, en geloof me, ik ben geen politie-inspecteur, dan merk je dat er dit weekend toch echt wel feestjes worden georganiseerd in ons land. Of er moeten plots een heleboel hele grote gezinnen bijgekomen zijn.

Je hoorde het al in het nieuws gisteren. Uit een nieuwe enquête bleek dat zowat de helft van de mensen toegeeft al een tijdje meer dan 1 knuffelcontact te hebben: mensen hebben meestal zo’n 3 à 4 van die contacten. En de mensen die deze enquête hebben ingevuld zijn dan eigenlijk al gemotiveerde mensen, in werkelijkheid zal de waarheid nog wat pittiger zijn.

Ik moet eerlijk zijn: wij hebben nog steeds geen knuffelcontacten. Er is niemand met wie we al langer dan een kwartier op minder dan anderhalve meter hebben gezeten, binnen, zonder mondkapje. Ja, met Anke zit ik lang samen binnen, op de radio, maar dan zitten we dik twee meter van elkaar, of meer zelfs, met plexiglas tussen, in een goed verluchte studio. Maar we hebben nog niemand geknuffeld.

Zelfs mijn ouders niet toen die onlangs 50 jaar getrouwd waren. En ook al had ik er toen wel heel veel zin in, ze waren toen nog niet gevaccineerd, en op de koop toe hadden we dan moeten kiezen wie we een knuffel zouden geven, mama of papa, en we zien hen allebei even graag. Geen geknuffel hier, maar veel mensen doen het dus wel, en houden zich niet meer aan dat ene knuffelcontact. En ook niet aan het feit dat er maar één iemand in huis mag komen voor een etentje of zo. En ook niet aan het feit dat je in de tuin maar maximum met z’n viertjes mag zitten. De regels worden steeds minder strikt gevolgd.

“Het is gewoon op”, zei een bevriende slager mij. “Je voelt gewoon dat het een barbecue-weekend wordt. Dat is natuurlijk goed voor mij, mensen doen weer flinke bestellingen, en ik ben ook geen politieman, dus ik maak er uiteraard geen opmerkingen over. Maar ik vind het wel bijzonder jammer voor de restaurants en de cafés. Als zelfs Van Ranst tegen Jean-Marie Dedecker op TV moet toegeven dat er nauwelijks gevaar is op besmettingen buiten, waarom doe ze die terrassen dan nu niet meteen open. Ze zouden vol zitten dit weekend!!! De lockdown is in de hoofden van de mensen toch al voorbij. En in het gedrag van de meesten ook hoor…”

De lockdown mag dan voorbij zijn in de gedachten en in het gedrag, het virus is dat natuurlijk niet. De ziekenhuizen liggen vol, de besmettingen nemen niet echt flink af, en nochtans zijn de scholen al even dicht en zijn de regels alweer een tijdje strenger. Als je nu zegt: 2 of 4 knuffelcontacten mag, dan is het hek van de dam. Zo kun je ook zeggen: mensen rijden toch te snel, dus we gaan ze dan maar aan 100 door de bebouwde kom laten knallen.

Anderzijds: als de helft van de mensen er zich toch al niet meer aan houdt, moet je dan geen realistischer doelen stellen? Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Ik ben zelf ook wel een voorstander van het openen van de terrassen. Dedecker heeft natuurlijk gelijk, en de virologen bevestigen dat: buiten afspreken is veilig. En de horeca kan dat veilig organiseren, als we ze maar vertrouwen. Dat het maar snel 8 mei is, denk ik dan… Maar in afwachting zijn wij gewoon voorzichtig. En genieten van het leven.

Vanmiddag komt er bij ons, zoals we dat al de hele winter hebben gedaan, weer eens bezoek. Een koppel dat we al lang niet meer gezien hebben en met wie het heerlijk terrassen zal zijn. We doen dat buiten, uiteraard, en op veilige afstand. En we hebben zelfs zelf-tests gekocht. Gewoon, omdat een veilig gevoel belangrijk is. En omdat we geen risico’s willen nemen. En uit respect. En vriendschap. Zelftests, terrasverwarmers voor als de zon het niet trekt, wat oestertjes en een mooi stukje vlees op de grill. En alcohol. Uit een tube om de handen te ontsmetten, en uit een fles voor de gezelligheid. Voor ons is dat prima: met z’n vieren op het terras lunchen. Maar ik begrijp de logica wel dat ook de horeca zo’n bubbels buiten veilig kan organiseren.