“Weg met de bejaarden in de supermarkt tijdens spitsuur”

Het was een discussie tijdens een etentje met vrienden onlangs: bejaarden in de supermarkt tijdens het spitsuur. “Weg ermee,” zei een dame aan tafel. Iedereen had al een tijdje zitten opscheppen over hoe zwaar hun leven wel is. Een agenda onder controle houden terwijl je allebei een druk gevulde carrière hebt en ook nog eens een gezin moet runnen is ontzettend moeilijk geworden voor veel mensen.

Druk, druk, druk was lange tijd een statussymbool, maar nu lijkt het gewoon te zwaar te worden voor veel mensen. De combinatie werken en kinderen slorpt alle energie op. Naar de supermarkt gaan is dan ook een hele onderneming. En daarom dat de (voor de rest best aardige dame) aan het pleiten was voor “gepensioneerden-vrije winkeluren”. Ze kreeg al zeker de lachers aan tafel op de hand, en ze kreeg behoorlijk veel steun van andere jonge ouders. “Verschrikkelijk hoor,” beaamde een man in het gezelschap, “wanneer je achter zo’n grijs klein dametje staat aan de kassa dat haar hele week gezellig wil overlopen. Ik begrijp dat die mensen dat sociaal contact nodig hebben, begrijp me niet verkeerd, maar kan dat dan alstublieft op een ander uur, wanneer wij aan het werk zijn?”

Ik denk daar toch wat anders over. Sorry lieve drukke jonge ouders in mijn vriendenkring. Maar hoe aanlokkelijk het ook klinkt, het blijft je reinste discriminatie natuurlijk. Niemand kan iemand anders verplichten om op een bepaald uur (niet) te gaan winkelen. Zelf heb ik met mijn gekke werkuren (zeer vroeg, elke dag opnieuw) het voordeel dat ik niet tijdens het avondlijke spitsuur moet gaan shoppen. En als het dan per ongeluk wel eens gebeurt beklaag ik het me meteen. Slecht idee, doen we niet meer denk ik dan.

Dus ik geloof nooit dat gepensioneerden gaan winkelen in de avondspits om mensen met gezinnen te pesten, want ze pesten ook zichzelf ermee. Maar misschien hebben die mensen ook nog altijd een druk sociaal leven, mag het even? En dan is winkelen op zo’n druk uur voor iedereen soms onvermijdelijk, en staan ze mee in de rij aan de kassa aan te schuiven. Ach ik heb altijd geleerd om respect te hebben voor oudere mensen, en nu ik alf over de helft ben richting pensioen begin ik te denken: niet te streng zijn he voor deze kale bijna vijftiger. Ik zeg dus resoluut neen tegen deze leeftijdsdiscriminatie.

Wat wel tof is, zijn initiatieven om winkelen voor iedereen makkelijker en aangenamer te maken. Zo zou Jumbo, de Nederlandse supermarktketen experimenteren met kletskassa’s. Het idee is dat je aan die kassa aanschuift als je een praatje wil maken. De meest sociale kassière neemt er plaats, en mensen die nood hebben aan een sociaal babbeltje zijn er van harte welkom. Ook handig: de zelfkassa’s. Vaak gaat dat scannen sneller en kun je tempo maken. En eigenlijk ga ik ontzettend graag naar de Delhaize in Lochristi. Deze boodschap is niet gesponsord, voor alle duidelijkheid. Maar het mooie is dat ze daar ontzettend veel kassa’s hebben, en zodra er twee mensen staan aan te schuiven aan een kassa wordt er een nieuwe geopend. Altijd, zonder uitzondering. Je zult er dus nooit lang staan aanschuiven. En als er dan al eens een gepensioneerde voor je in de rij staat, zul je je daar ook niet druk over maken, want voor je het weet is het jouw beurt. Leven en laten leven vrienden!