Ik ben eigenlijk nogal een alleseter. Er zijn maar weinig dingen die ik niet durf te proeven. Ik hou van ontdekken, van nieuwe smaken en verrassende combinaties. Toch zijn er af en toe momenten waarop ik zelf even twijfel.

Vorige zomer waren we op bezoek bij onze goede vrienden in Condom, in het zuidwesten van Frankrijk. We gingen samen eten in een klein restaurantje waar we al vaker waren geweest. Daar werkt men heel eenvoudig: er staat maar één menu op de kaart, geen keuze, je eet wat de chef die dag heeft klaargemaakt. En eerlijk, dat is daar meestal voortreffelijk. Maar deze zomer zorgde het voorgerecht toch voor een kleine aarzeling.

Het werd een frisse aardappelsalade met een saté van eendenlevertjes. Daar hadden we toch even onze twijfels bij. Maar er stond niets anders op de kaart, dus hebben we het gewoon geproefd. Eerlijk is eerlijk: het was niet zo walgelijk als je misschien zou denken, maar het zal ook nooit mijn favoriete delicatesse worden.

Vorige week gebeurde er iets gelijkaardigs, dit keer in Barcelona. We gingen dineren in Molino de Pez, een van onze favoriete restaurants. Zoals altijd werden we verrast met enkele heerlijke hapjes: jamon kroketjes, een sint-jakobsoester met piparra, allemaal top. Maar toen kwam er een extra schaaltje op tafel, met krokant gefrituurde varkensoren.

Mijn liefste bedankte vriendelijk, maar ik twijfelde. Varkensoren, dat zou ik zelf nooit bestellen. En toch… het stond daar, dampend en geurig, met een pittige dip erbij op basis van gerookte paprika. Ik durfde niet echt te weigeren, dus heb ik er eentje geproefd. En geloof het of niet: het was verrassend lekker. Krokant, zout, een beetje vettig, bijna als een chip. Niet iets wat ik elke keer zou eten, maar absoluut niet zo afschrikwekkend als het klinkt.

Soms zit er schoonheid in het onbekende, ook aan tafel. Niet alles wat vreemd lijkt, smaakt slecht. En vaak is het net dat onverwachte dat je bijblijft.

Dus, ik ben benieuwd: zou jij het durven eten?