Musical 40-45 De rijdende tribunes haperden, maar de avond nauwelijks

Laat ik beginnen met te zeggen: ik vind Peppe Giacomazza een geweldige kerel. De bekende Italiaans njam!-chef heeft in Genk met La Botte echt een superfijn en gezellig gastronomisch restaurant. Ik mocht er al een paar keer dineren, en ik moet zeggen: altijd word je er als een koning ontvangen, en krijg je de mooiste Italiaanse gerechten voorgeschoteld, met prachtige wijnen. En Peppe is altijd sympathiek en goedlachs, en probeert je oprecht te verwennen. Echt waar, ik heb het wel voor deze fijne chef.

Ook gisteren werden we in Peppe’s Trattoria in het pop-up theater van Studio 100 in Puurs met open armen ontvangen. In deze gigantische hangar heeft Studio 100 niet alleen één van de strafste musicaltheaters van Europa gebouwd, maar ook in het cateringgedeelte is ferm geïnvesteerd.

Mensen die komen kijken naar de musical 40-45 moeten niet enkel verwend worden met mooie muziek, een goed verhaal, topacteurs en een straf decor (en rijdende tribunes) maar dus ook met lekker eten. Net daarom hebben ze een luxe-restaurant samen met Sergio Herman en deze gezellige Trattoria met Pepe uit de grond gestampt naast het theater zelf. Slim gezien. En goed gedaan.

Peppe was heel eerlijk gisteren toen hij vertelde dat het oorspronkelijke ambitieuze concept om à la carte te eten uiteindelijk te hoog gegrepen bleek. Mensen staan soms in de file naar Puurs, hebben net de rush met de kinderen thuis of de stress van kantoor overleefd, en willen dan vaak heel snel, maar toch kwalitatief bediend worden, en dan kost zo’n à la carte-formule gewoon te veel tijd.

Daarom is er nu een buffetformule. Je kunt kiezen uit twee voorgerechtjes, twee pasta’s en pizza en nadien twee dessertjes. Geen Italiaanse topgastronomie dus, maar wel lekker en goede kwaliteit, zoals je dat in een degelijke Trattoria in Italië ook zou verwachten. Fair enough. Eerlijk zonder poespas. En zo was het ook. Peppe en z’n team zorgen ervoor dat je lekker eet in een fraaie omgeving, en relax, en zonder honger aan “de oorlog” kunt beginnen. Merci Peppe voor de uitstekende ontvangst.

En toen kwam de musical. Ik had van zoveel mensen al lovende kritieken gehoord, maar ik ben eigenlijk geen immense musical-liefhebber. Dan begin je dus al met een beetje bagage aan de voorstelling. Benieuwd. Tikje kritisch. “Als die fantastische rijdende tribunes maar niet stilvallen,” had een vriendin van me gewaarschuwd, bij wie het dus wel eventjes fout was gegaan, “want dat breekt de sfeer toch wel wat”.

En wat had je gedacht: we waren nog maar anderhalve scène voorbij 1940 en het ging al fout. “Technisch mankement” en we kregen meteen een pauze van dik vijf minuten. Dat helpt niet voor de sfeer. Maar soit, we waren te gast, dus we moesten en zouden wel positief blijven! Dus toen onze tribune weer rijden ging waren we erg opgelucht. En zaten we vol goede moed klaar voor het ongetwijfeld beklijvende en entertainende verhaal.

Maar, op zo’n momenten komt Murphy, die vuile duivel, er zich natuurlijk altijd mee moeien, en ja, het ging dus opnieuw fout. Weer kregen we beleefde excuses te horen in onze hoofdtelefoontjes en werd de voorstelling stil gelegd, deze keer voor zeker tien minuten. Dan raak je toch echt wel wat onrustig en denk je: leuk hoor, zo’n rijdende tribunes, maar toch enkel als het een beetje werkt.

Dat deed het uiteindelijk wel. Na een vervelende start de eerste twintig minuten ging alles vlotjes, en kregen we alsnog de musical te zien. Na lekker eten en een goed glas wijn, maar ook na een technisch valse start. Gelukkig was jet decor indrukwekkend, de musical entertainend, de muziek echt goed, deden de acteurs dat ook uitstekend, en bleek het aanwezige publiek uitermate vergevingsgezind, want het applaus wat groot en lang, zeker ook voor de zalige Jo Demeyere, die in de bloemetjes werd gezet omdat hij vandaag 80 werd. Straffe acteur, grote meneer!

Mooie avond gehad? Ja hoor. Vervelend wel, zo’n start, maar kijk, al wat technisch is kan ook fout gaan. Zoals gisteren dus. Ik ken dat, onze radiostudio durft ook wel eens te crashen, en dan moet je als DJ toch ook blijven glimlachen en je stinkende best doen.

De haperende start hield me uiteindelijk niet tegen om echt te genieten van deze mooie musical. Zelfs als lauwe liefhebber van het genre moet ik toegeven: knap gedaan. Alles zit goed in elkaar, en tof dat Studio 100 zo’n gigantische investering in musical aandurft. Het feit dat er al meer dan 500000 ticketjes zijn verkocht zegt alles.

De carpaccio, de pasta en de pizza van Peppe waren prima. De show ook. En de tribunes, ja die haperden wel, maar dat heeft de belevenis uiteindelijk nauwelijks gedaan. Merci voor de fijne uitnodiging, njam! en Studio 100, en proficiat voor deze mooie musical. Nu de tribunes nog effe goed smeren voor de honderden voorstellingen die nog komen … En Peppe, tot gauw, in Genk!