In het oude Zuid-Amerika, lang voordat chocolademelk zijn weg vond naar moderne koppen en mokken, werd een bittere pasta genaamd Xocoatl door de Maya’s gebruikt om een pittig, oppeppend drankje te maken. Met toevoegingen zoals chilipepers ontstond een drankje dat ver verwijderd was van de zoete, romige chocolademelk die we vandaag de dag kennen.

Met de komst van de Azteken bleef het bittere drankje populair. Het was de Spaanse ontdekkingsreiziger Hernán Cortés die in 1519 Mexico binnenviel en een paar jaar later cacao naar Spanje bracht. In Spanje voegden de Spanjaarden ingrediënten zoals melk, kaneel en suiker toe, en zo ontstond de eerste vorm van chocolademelk.

De oorspronkelijke chocolademelk leek echter nog niet op het moderne drankje. Het werd gemaakt door chocoladepasta te persen in blokken en deze blokken op te lossen in kokende melk. Dit proces verliep vaak moeizaam omdat cacao voor de helft uit vet en voor de andere helft uit onoplosbare delen bestaat.

Het was pas ruim 200 jaar later, dankzij de inventiviteit van de Nederlandse chemicus Coenraad van Houten, dat chocolademelk de vorm begon aan te nemen die we vandaag de dag kennen. Van Houten bedacht een manier om het vet van cacao te scheiden. Dit proces was een keerpunt omdat cacaopoeder eenvoudig oploste in zowel warme melk als warm water. Hierdoor werd het makkelijk om chocolademelk thuis te maken, en het drinken ervan werd toegankelijk voor een breed publiek. Vanaf toen werd chocolademelk het geliefde drankje dat velen vandaag koesteren, een comfortabele combinatie van zoet en romigheid die de tand des tijds heeft doorstaan.