Ik moet Anke vandaag toch eens iets zeggen, nu ze 40 is geworden

Lieve Anke. Lieve jarige Anke. Ik wil ook op mijn foodblog toch even een goed bedoelde en oprechte boodschap schrijven voor jouw veertigste verjaardag. Want geen plek waar jij beter thuishoort dan hier, toch, op een foodblog? Elke ochtend gaat het over eten in ons programma. Eten is namelijk één van de enige hobby’s die jij en ik met elkaar gemeen hebben. We zijn er dag en nacht mee bezig, het maakt ons allebei intens gelukkig, en we kunnen er uren over kletsen.

Er zijn zo waanzinnig veel dingen waarin wij twee verschillen, Anke. Jij bent Limburger, ik ben geboren in West-Vlaanderen. Jij hebt kinderen, ik niet. Jij vindt klassieke muziek saai en ik hou daar van. Jij vliegt niet graag, ik vlieg teveel. Jij vertelt op de radio alles over je privéleven, ik…. niet echt. Jij flapt alles er zomaar uit op de radio, ik denk dan “oh nee, dat zou ik nooit vertellen.” Jij bent al dronken na een half glas cava, ik uhmm… ben wat meer getraind. Ik kan zo nog uren doorgaan. Maar als het over eten gaat zijn we allebei even passioneel. Toch?

Enfin, er zijn natuurlijk wel een paar verschillen. Dat ontbijt van jou, het is me nogal wat, Anke. Vooral als je de pasta of pizza van de dag voordien meebrengt naar het werk. Dat prakje warm je dan al op om vijf uur en je smikkelt het dan op alsof het het beste ontbijt van de wereld is. Macaroni naar binnen spelen nog voor de zon opkomt, jij kunt dat zonder verpinken. Mijn maag keert zich dan nog eens om terwijl 95 procent van de Vlamingen zich nog eens omkeren in bed.

Maar het kan ook omgekeerd. Wanneer ik vertel wat ik op restaurant heb gegeten keert jouw maag soms. Zwezeriken, ik denk dat je dat het goorste eten aller tijden vindt. Of zijn het oesters die je echt niet lust? Slakjes? Lijkt je afschuwelijk toch? Kreeft heb je nog nooit geproefd. Frietjes van de frituur, da’s jouw lievelingseten. Je bent dan ook opgegroeid in de frituur van je ouders en at je hele jeugd bijna elke dag friet. Je hebt ervaring, zeg maar. Daar hou je dan ook van. Elke vrijdag eten jullie frietjes van de frituur. Soms ook eens op woensdag. En op zaterdag. Bij mij is dat intussen jaren geleden…

Jij snoept zo graag; zoet en zout, het gaat er allemaal even makkelijk in. En je zult nu waarschijnlijk wel zeggen dat het niet waar is, maar jij hebt echt een verbrandingsmotor uit de duizend. Nog een verschil met mij. Als ik een derde zou snoepen wat jij snoept, ik woog binnen de kortste keren weer meer dan 110 kilo. Maar jij kunt dat verbazingwekkend goed hebben. Je ziet er prachtig uit op je veertigste. Goed voor jou. Er moet verschil zijn tussen ons. Dus geniet van je frietjes en je pralines, je snoepjes en je frikandellen. Jij verdient dat. Zeker vandaag op je verjaardag.

Oh Anke, wij zijn zo verschillend. Maar ik denk dat dat ook het succesrecept is van onze samenwerking. We zijn dag en nacht, zwart en wit, soms eens water en vuur, op vrijwel alle vlakken. Maar om het met een voor ons allebei herkenbare culinaire term te zeggen: “de mayonaise pakt”. Onze luisteraars voelen hopelijk ook dat wij in al onze tegenstellingen ook heel veel respect voor elkaar hebben en veel lol beleven aan onze dagelijkse samenwerking.

Die twintig andere uren van de dag mag jouw Tom volop jouw man zijn. Doet hij prima. Hij is je rots in de branding van je prachtige gezinnetje. Maar die vier uurtjes tussen zes en tien wil ik nog heel erg lang jouw radioman blijven. We proberen samen het peper en zout op het ontbijt van zovele honderdduizenden luisteraars te zijn; op hun eitje of hun opgewarmde macaroni dus, als ze een beetje op jou lijken.

Hele grote proficiat met je veertigste verjaardag Anke! We gaan er vanochtend tot tien uur een heerlijke radioshow van proberen te maken voor jou, met veel cadeautjes en verrassingen. En maak er daarna maar een topdag van. Veertig worden is echt heerlijk. Klink of snoep er maar eens goed op.

Veertig virtuele kussen van jouw dikste ochtendvriend,

Sven.