Er zijn mensen die me vandaag nog vragen: “denk je dat je binnenkort weer eens naar Barcelona kunt?” Ik zeg dan: “Barcelona? Daar denken we nu even niet aan.” Ja, in principe zouden we volgende vrijdag natuurlijk naar daar vertrekken voor twee weekjes paasvakantie. De tickets waren geboekt, al lang geleden, de etentjes waren gepland. Zo ben ik. Ik heb vrienden uitgenodigd voor etentjes bij ons thuis, tafeltjes geboekt in de leukste restaurants… Maar eerlijk gezegd: ik pieker daar nu zelfs niet meer over.
Gisteren hebben we een indrukwekkend Facetime-gesprek gehad met vrienden van ons die er wonen en het is er nu blijkbaar hallucinant. Ze zitten binnen en zijn gezond. Maar ze mogen bijna hun kot niet meer uit, enkel kort om eten te gaan kopen, en de berichten uit de stad en het land maken hen echt triest. De dagelijkse dodencijfers in Spanje zijn dan ook gigantisch. Ook onze vrienden daar zijn intussen al verschillende vrienden en kennissen verloren. Een goede klant van hen, amper 51 en kerngezond, is op enkele dagen tijd ziek geworden en overleden.
Een andere vriendin van ons liet weten dat ze onderweg naar de winkel even halt hield in de straat omdat haar moeder uit België haar belde. Vanuit een voorbijrijdende politie-auto werd ze met een luidspreker aangemaand om door te wandelen of ze zou een fikse boete krijgen. Het oh zo joviale en warme Spanje is oorlogsgebied geworden. De restaurants waar ik zo van hou zijn dicht. Wandelen, wat ik er zo vaak doe, is geen optie meer. Zo triest.
Nu naar daar reizen is dus uiteraard geen optie meer, het mag niet, het zou ook onzinnig zijn, ik pieker er absoluut niet over. En toen ik m’n vrienden vroeg of naar onze flat in Barcelona gaan de komende zomer volgens hen tot de mogelijkheden zou kunnen behoren waren ze resoluut: “Vergeet het Sven. Deze waanzinnige situatie kan niet in twee drie maand voorbij zijn. Blijf hier alstublieft weg. Wees voorzichtig. Want het is een rotziekte.”
Weet je… Ik ben een geboren optimist. Mij krijgen ze niet zo snel klein. We gaan vechten om hier uit te komen. Ja, het is niet geestig dat ik niet naar Barcelona kan. Maar wtf. Er zijn zoveel ergere dingen. We zijn nog gezond. Andere mensen zijn ziek. Nog anderen sterven. Of ze verliezen geliefden. Nu een beetje klagen over een tweede verblijf waar je even niet heen kunt zou dom, triest en schandalig zijn. Ik ga dat ook echt niet doen. Ooit ga ik er wel terug. Barcelona is mijn lievelingsstad. For ever. Maar het zal nog wel even duren voor dat weer een realistische optie is.
Mijn gedachten gaan nu echt uit naar alle mensen die lijden. In Barcelona. In Catalonië. In Spanje. Er wonen daar zoveel mensen die we zo graag zien. Heerlijke vrienden met wie ik nog lang mooie momenten wil beleven. Ik hoop en ik bid dat ze gezond blijven. Net zoals we ook denken aan de mensen hier in Vlaanderen, in België, en in de rest van de wereld. Deze rotziekte moeten we nu eerst samen kleinkrijgen. Vakantie en etentjes, dat is voor later. Hou nu afstand. Was uw handen. Doe niks doms. Blijf gezond. Ik smeek het.
Elk jaar opnieuw deel ik met jullie hier op Would Be Chef recepten voor de feestdagen. Vandaag wil ik een aantal feestelijke hoofdgerechten met jullie delen … Lees meer
Een goed feest begint met lekkere hapjes. Je kunt uiteraard wat blokjes kaas en salami op de salontafel zetten, of een kommetje chips. En er is uiteraard niks verkeerd met wat toastjes … Lees meer
Zoek je inspiratie voor lekkere voorgerechten voor de feestdagen? Zoek dan vooral niet verder. Elk jaar opnieuw deel ik met jullie hier op Would Be Chef recepten voor de feestdagen … Lees meer
Het is fantastisch hoeveel reacties ik elke dag nog krijg op Mijn Mama’s Kookboek. Het is, zo laten veel mensen mij weten, een prachtig boek geworden: een ode aan de keuken van mijn mama en mijn beide oma’s … Lees meer
Het is werkelijk ontroerend hoeveel mensen intussen Mijn Mama’s Kookboek hebben gekocht met een hele specifieke reden: ze willen de heerlijke gerechten uit onze jeugd overdragen van generatie naar generatie … Lees meer
Intussen woont onze kleine Hockney toch al een maand of twee bij ons en het is werkelijk zalig om zo’n zotte kitten in huis te hebben. Hij is lief en aanhankelijk maar ook een kleine gekkerd met veel onstuimige energie … Lees meer
Wat een rotweer he de laatste weken. Het is een herfst vol regen en wind. Niks om vrolijk van te worden. Maar kijk, aan het weer kunnen we niks veranderen … Lees meer
14 november is Wereld Diabetes Dag. Diabetes is een complexe aandoening die het gevolg is van verschillende factoren. Genetica is er een van, en daar kun je dus weinig aan doen … Lees meer