Bijna was mijn nieuw jaar afschuwelijk gestart. En niet enkel het mijne.

Het nieuwe jaar was bijna op een afschuwelijke manier begonnen voor mij. Oudjaar is altijd een mooie feestelijke avond met verschillende DJ-sets. Gisteren begon het nieuwe jaar met een heerlijk privéfeestje in Knokke, en vervolgens draaide ik zoals de traditie dat nu al jaren wil in Oostende in het Casino tussen 4 en 5. Het waren weer twee geweldige party’s met heel veel gelukkige mensen, die wel zin hadden in een mooi feestje en veel dansen. Tot daar ging alles goed.

Fout ging het kort daarna, toen ik wegreed uit Oostende. Ik kijk altijd al ontzettend uit wanneer ik na het DJ’n vertrek. Mensen komen de feesttent of club uit, hebben gefeest, zijn uitgelaten of dronken, fietsen soms zonder licht aan of vergeten dat ook voor wandelaars ’s nachts rode lichten gewoon gelden. Het is mijn grootste nachtmerrie dat ik ooit na een DJ-set iemand zou aanrijden. En vroeg deze morgen, rond halfzes, is het dus net niet gebeurd.

Het Casino ligt sowieso aan de uitgangsbuurt. En ik moet zeggen: het was een behoorlijk zootje op het Monacoplein. Er lag al een stomdronken jongen op de grond achter mijn geparkeerde auto, met (iets minder dronken) vrienden en vriendinnen die op hem aan het inpraten waren.

Links en rechts zag je lallende dronken mensen. Er waren blauwe zwaailichten. Mensen staken massaal het plein over zonder zich zorgen te maken over auto’s die eraan kwamen. En dan was er nog een kleine opgefokte auto die per se moest optrekken op het drukke plein. Niet tof.

Maar dan rijd ik stapvoets. Kijk voorzichtig rond. En doordat je dan bloednuchter bent en beseft dat vele andere mensen dat niet zijn, lukt dat wel. En toch gebeurde het op een paar honderd meter van het casino. Net voor mijn wagen, als kwam hij uit het niets, maar hij struikelde natuurlijk van de stoep, viel een stomdronken kerel vlak voor m’n auto half op het gras, half op de weg. Alsof z’n benen lucifers waren die knakten, of pudding.

Ik besefte dat hij geluk had. Ik had het zien gebeuren vanuit een ooghoek, want ik hield tegelijkertijd aan de andere kant van de weg ook enkele zwalpende feestvierders in de gaten.

Maar ik kon remmen, en zag dat z’n maat die mee was, hem hielp om helemaal op het gras te gaan liggen. Maar even stond m’n hart stil. In een fractie van een seconde dacht ik: wat als ik nu net even niet gefocust was geweest? Wat als ik net te geconcentreerd was geweest op een ander deel van de weg. Wat als ik net de nieuwjaars-sms’jes op m’n GSM had zitten controleren. Of erger nog: wat als ik zelf wat zou gedronken hebben (wat ik nooit doe als ik moet rijden en zeker niet als ik moet werken, dan drink ik niet eens één glas)

Ik heb geluk gehad. En de jongen op de weg al zeker. Hoe ellendig had het nieuwe jaar kunnen beginnen. Ik wil het jaar niet met een preek beginnen, daarvoor is dit veel te veel een feestdag. Maar ik wil alle jonge mensen (en ook de niet zo jonge) vragen: kijk toch alstublieft uit wanneer je drinkt en het verkeer ingaat. Ook al rij je niet. Ook al wandel je. Of waggel je. Wees toch voorzichtig. Want hoe triest zou het zijn om jouw jaar te starten met zo’n onnozel maar afschuwelijk ongeval. Voor jezelf, maar ook voor de chauffeur die je aan zou rijden.