1 op de 3 Vlamingen beweegt te weinig. Die mensen doen vaak werkelijk niks van sport en zijn, net als ik, levensgenieters die houden van lekker eten en drinken, en zichzelf trotse Bourgondiërs zullen noemen. Ik snap die mensen wel, want wegkijken van de weegschaal en zeggen “sport is niks voor mij” zo heb ik jarenlang geleefd. Ik woog ooit, vooral door mijn liefde voor lekker eten, bijna 115 kilo. Ik was toen dik. Echt veel te dik.
Ik paste niet meer in mijn grootste kleren. Op een bepaald moment zat ik, naar aanleiding van het verschijnen van mijn roman “De Smaak Van Het Verlangen” in de Laatste Show te vertellen dat ik het helemaal niet zo erg vond dat ik wat te zwaar was “als ik maar gelukkig was” maar toen ik het interview later nog eens opnieuw bekeek, zei ik tegen mezelf: “wat zit je daar toch lekker vet te liegen, Ornelis.”
En op de koop toe was mijn conditie helemaal niks meer waard. De trap oprennen was al een te zware inspanning. Toen heb ik beslist om het heft in eigen handen te nemen. Met behoorlijk succes. Na mijn intense dieetperiode woog ik bijna 35 kilo minder dan de zwaarste Sven. Maar het blijft een werk van lange adem, en het zal voor gans mijn leven zijn. Ik heb veel aanleg om een jojo te blijven.
Laat ik je maar meteen teleurstellen: wondermiddeltjes of vet-weg-goochelende trucs bestaan niet. Zonder karakter en doorzettingsvermogen zal het je echt niet lukken om zwaar af te vallen. Maar ik kan wel de vijf belangrijkste regels die ik voor mezelf hanteerde even voor je op een rij zetten, het zijn trucjes die het voor mij echt wel gedaan hebben. En die ik de voorbije maanden ook weer heb toegepast om mijn gewicht weer onder controle te krijgen na de zwaardere corona-jaren.
Bewegen is noodzakelijk. Hardlopen is prima. Maar begin daar maar eens aan van nul, makkelijk is dat niet. Bij wandelen is dat helemaal anders. Iedereen kan het. De ene een paar honderd meter, de andere een marathon. Ik kan enkel zeggen: begin er aan. Voetje per voetje, stap per stap beginnen, en volhouden is de boodschap. Begin met de trap te nemen in plaats van de lift. Ga te voet naar de bakker, en niet met de auto. Doe eens wandelvergaderingen. Begin met wat je aankan en drijf dan stelselmatig op. Voor je het doorhebt ben je verslaafd. Geloof me: niks is zo efficiënt om af te vallen dan wandelen.
Mensen die dit verhaal uitgebreid willen lezen, en inspiratie willen opdoen, nodig ik uit om mijn boek “Waarom Wandelen” te lezen. Het is te koop op de site www.silenro.be
Ik ben van nature een stevige drinker. Ja, wijn lust ik zeker, ik heb niet voor niks mijn eigen wijnbedrijf www.wijnornelis.be Maar water drink ik ook heel graag. En dat is goed nieuws, want van water drinken blijk je af te vallen. Ik heb op kantoor altijd een fles water naast me staan, en soms drink ik een paar liter per dag.
Natuurlijk moet je minder eten wanneer je wil afvallen, of toch minstens anders. Calorietjes tellen is dan vaak de boodschap. Maar ik maakte er een sport van om zelfs in de periodes dat ik keihard aan het diëten was elke dag lekker te koken. Groenten zijn prima, vis ook, vlees kan evengoed, als je maar uitkijkt wat en hoeveel je eet. Op deze blog staan een heleboel lekkere lichte gerechten.
Bij mij hielp dat ontzettend: één keer per week zondigde ik keihard tijdens m’n afvalperiode. Dan ging ik bijvoorbeeld naar een toprestaurant, en ik zondigde niet een klein beetje, maar heel veel. Als cadeautje. Maar ook omdat dat geen kwaad kan. Psychologisch, maar ook fysiek. Wanneer je enkel heel mager eet denkt je lichaam: de derde wereldoorlog is uitgebroken, rantsoeneren is de boodschap. Wanneer je die magere periode eens stevig doorbreekt, werkt dat als een katalysator, en schiet je verbrandingsoven weer stevig in gang.
Gemakkelijk wordt het nooit. Voor mijzelf blijft het een flinke strijd, die levenslang gevoerd zal moeten worden. Maar als je volhoudt zul je complimentjes krijgen. Je weegschaal zal beetje bij beetje mooiere cijfers tonen, en dat doet deugd. Je zult maatje per maatje afvallen, en dat is leuk. En mensen zullen je complimentjes geven. Neem die trots in ontvangst. Dat stimuleert je om niet op te geven.
Vandaag is het 14 juli, de nationale feestdag van Frankrijk. Een dag die in heel het land groots gevierd wordt met spectaculaire vuurwerken, en ook vanavond zal dat ongetwijfeld weer gebeuren … Lees meer
Wie me al langer volgt weet het natuurlijk wel: ik heb al bijna vijftien jaar een flat in het prachtige Barcelona, een stad waar mijn hart ligt, waar ik vrijwel al mijn vakanties doorbreng en waar ik telkens opnieuw inspiratie vind … Lees meer
Op 31 is het world no tobacco day. Ik ben een mens die niet van verbieden houdt, dus iedereen rookt zoveel hij of zij wil. Ik heb zelf nooit echt gerookt … Lees meer
Druiven eet je meestal gewoon zo, als frisse snack. Met of zonder pitjes, rood of groen, koel uit de koelkast – altijd lekker. Maar wist je dat druiven ook prachtig kunnen schitteren in gerechten … Lees meer
Twintig jaar geleden vond je het gewoon in de supermarkt: krokodillenvlees, naast struisvogel en kangoeroe in het vriesvak of vacuüm verpakt in de versafdeling … Lees meer
Vandaag is het Brotherday, en dus zet ik met plezier mijn lieve broer Arn eens in de bloemetjes. Net als ik is hij een levensgenieter pur sang. Hij schrijft dan wel geen kookboeken (dat laat hij aan mij over), maar koken kan hij ook wel als de beste – samen met zijn lieve vrouw Nathalie … Lees meer
Op Wereld Yoga Dag wil ik graag iets bekennen: ik ben niet zo goed in yoga. Op een matje liggen, diep ademhalen en in stilte naar de wolken staren – het klinkt mooi, maar het is gewoon mijn ding niet … Lees meer
Op deze bijzondere dag, 11 mei, moederdag, denk ik met veel liefde en warmte aan mijn zalige mama Anny. Ze is eind zeventig, ik ben 51, en geen dag gaat voorbij zonder dat we even bellen … Lees meer