Het kost een cent, maar het hielp me wel enorm om af te vallen

Het zal nu een dikke tien jaar geleden zijn dat ik de drastische beslissing nam om iets aan m’n overgewicht te gaan doen. Ik ging anders eten, veel water drinken en veel minder alcohol, en ik ging elke dag wandelen. Want die 113 kilo op de teller van de weegschaal vond ik echt niet aangenaam meer. Enfin, je weet hoe het gegaan is. Het is me gelukt om de kilo’s eraf te trainen. Maar dat ging natuurlijk niet in één keer. Dat ging dag per dag, kilometer wandelen per kilometer, gram per gram, kilootje per kilootje.

En ik herinner me dat het mij toch een flinke cent kostte. Om de zoveel maand moest ik namelijk nieuwe kleren kopen toen. Dat klinkt als een ramp, maar ik vond dat echt zalig in 2011. Het gaf me de kracht om door te gaan. Ik kocht natuurlijk niet telkens een volledig nieuwe garderobe. Maar om de twee maand of zo moest ik toch naar de winkel om een paar nieuwe hemden en broeken te kopen, omdat ik in de oude zwom. Heerlijk hoor. Dat kostte inderdaad centen, maar het gaf me telkens ook heel veel motivatie om door te blijven gaan. Want ik was alweer een maatje smaller. Zalig. Ik moest en zou blijven vechten!

Als ik nu nog eens door mijn kleerkast ga merk ik jammer genoeg dat er ook nog veel kleren inhangen die uit mijn toptijd komen. Toen was ik meer dan dertig kilo afgevallen en kon ik zelfs in de maat “small”. Kijk, in die kleren kan ik vandaag echt niet meer. Ik weeg weer een stukje meer dan toen. Maar ik leef in de hoop dat ik m’n strakste vormen nog wel eens terug winnen kan. Ooit.