Ik krijg al de hele dag vragen van mensen waarom toprestaurants als El Celler de Can Roca en Osteria Francescana niet meer in de TOP 50 van de wereld staan. Allebei toprestaurants, die ooit zelfs op één stonden, en nu nergens meer te bespeuren zijn. Wat is er fout gegaan? Niks.
De reden voor hun verdwijnen is namelijk heel simpel. De organisatie van The 50 Best Restaurants heeft dit jaar besloten dat restaurants die ooit het absolute goud hebben behaald, en dus ooit eens op de nummer 1 terecht zijn gekomen vanaf nu in een soort van erelijst terechtkomen, met enkel de allergrootsten. En ze staan dus niet meer in de gewone lijst.
Daar zijn verschillende redenen voor. Het zorgt voor wat meer spanning en variatie in de lijst. En het zorgt er ook voor dat de voormalige nummer 1-restaurants van de wereld de vervelende afgang bespaard blijven om te zakken in de lijst. Dat is bijvoorbeeld de reden waarom ook The Fat Duck niet meer in de lijst staat, die stond ook ooit op 1 namelijk, maar stond nu veel lager genoteerd.
Dat Noma er wel weer instaat is omdat het restaurant zich op een andere plaats heeft gevestigd, en ook een (min of meer) andere naam heeft gekregen. Het heet nu Noma 2.0.
Ik geef toe dat dat qua redenering natuurlijk een dubbeltje op z’n kant is. Want aangezien het nieuwe Noma alweer op 2 staat, en de nieuwe nummer 1 volgend jaar ook niet meer mee mag dingen naar goud, bestaat de kans uiteraard dat Noma 2.0 volgend jaar weer de winnaar wordt… Toch wat vreemd. Moeten alle toppers dan een 2.0 en later zelfs 3.0 of 4.0 achter hun naam zetten en op zoek gaan naar een nieuw pand, willen ze nog eens kunnen winnen?
Anderzijds, Tickets van Albert Adria is ook een soort van hedendaagse en lossere voortzetting van het vroegere El Bulli en staat toch ook alweer mooi op 20. Maar soit, maakt niet uit. Als je maar weet dat dat de reden is waarom sommige toppers niet meer in de lijst staan.
Wist je dat het op 3 juli Eat Your Beans Day is? Een dag die in de Verenigde Staten in het leven is geroepen om bonen eens ecxtra in de schijnwerpers te zetten … Lees meer
Het is intussen een fijne traditie geworden. Een paar keer per jaar kun je mijn boeken ook bij me thuis komen kopen. Nu mijn nieuwe boek “De Poëzie Van Hockney” ook uit is, lassen we nog eens zo’n plezante verkoopdag in … Lees meer
Het is zover. 7 juni. Vandaag ben ik jarig. Yes, 52 lentes jong. En wat een zaligheid: het is zaterdag, het zonnetje schijnt vol geestdrift, en ik zit – hoe heerlijk is dat – in mijn lievelingsstad Barcelona … Lees meer
Afgelopen dinsdag was het weer zover. Elk jaar opnieuw kijk ik er reikhalzend naar uit: het moment waarop ik als ambassadeur van de Zeeuwse mosselen de allereerste exemplaren van het nieuwe seizoen mag proeven — rauw, recht uit de zee, zoals het hoort … Lees meer
Mensen die me volgen op sociale media weten het al even: ik ben officieel ambassadeur geworden voor Big Green Egg in Vlaanderen! Wie mij een beetje kent, weet dat ik al heel mijn leven een grote liefde heb voor barbecueën … Lees meer
Aardappelen hebben de voorbije jaren jammer genoeg een wat negatieve bijklank gekregen binnen de wereld van gezonde voeding. Ze worden al te vaak afgedaan als dikmakers of lege koolhydraten, maar dat is eerlijk gezegd een onterechte beoordeling … Lees meer
Ben jij een trouwe bezoeker van Would Be Chef? Dan weet je dat er hier elke week heerlijke recepten, smakelijke tips en inspirerende verhalen verschijnen … Lees meer
Vandaag is het Brotherday, en dus zet ik met plezier mijn lieve broer Arn eens in de bloemetjes. Net als ik is hij een levensgenieter pur sang. Hij schrijft dan wel geen kookboeken (dat laat hij aan mij over), maar koken kan hij ook wel als de beste – samen met zijn lieve vrouw Nathalie … Lees meer