De favoriet van veel diëters en hipsters ligt zwaar onder vuur.

Ik heb altijd een dubbele relatie gehad met avocado’s. Veel mensen zijn er gek op, maar honderd procent heb ik dat nooit begrepen. Ja, bewerkt in een recept kan ik er nog wel iets mee. Als je Mexicaans kookt dan is het logisch dat je in bepaalde gerechten wat guacamole verwerkt, en dat kan een lekkere touch aan je gerecht geven. Maar helemaal puur ben ik er eerlijk gezegd nooit zo gek op geweest.

Nochtans is de avocado de voorbije zeven jaar zo’n beetje de grootste vedette onder de gezonde ingrediënten geweest bij veel jonge hippe mensen. Ik ken een paar hipsters die erg bezig waren met hun lijn, die elke middag één of twee avocado’s als lunch aten. Dat is veel, teveel zelfs. Ze zijn wel erg gezond, daar is geen discussie over, want ze bevatten veel gezonde vetten, vezels, foliumzuur, kalium en vitamine E. En ze geven je snel ook een verzadigd gevoel. Maar er zitten wel meer calorieën in dan je denken zou, en vooral met de hoeveelheid vet die in één avocado zit heb je al genoeg vet opgenomen voor een hele dag, dus overdrijven is geen goed idee.

En er is nog een “maar” waardoor de populariteit van de avocado echt zwaar onder vuur ligt. Avocado’s zijn enorme “waterslurpers” en de kweek van deze populaire vrucht is dan ook bijzonder belastend voor het milieu en het klimaat. Voor het kweken van 3 avocado’s heb je zo’n 1000 liter water nodig, dat is een gigantische hoeveelheid. Het kweken van avocado’s zorgt onder andere voor stevige ontbossing. De ecologische footprint is gigantisch. En er is nog een extra addertje onder het gras. Door de gigantische populariteit van de avocado’s in de Westerse wereld zijn ze in feite zo duur geworden dat het voor de plaatselijke bevolking, in pakweg Mexic,o een duur en exclusief product geworden is. Terwijl het toch altijd in hun basis-dieet heeft gezeten wordt het voor de armere oorspronkelijke bevolking moeilijker en moeilijker om ze nog vaak te eten. Dat is ook raar en een beetje pervers natuurlijk.

Er is dan ook, zeker bij de ecologisch bewuste hippe jongeren een speciale trend ingezet; omdat ze terecht schrik hebben voor de gigantische gevolgen van te intense landbouw (en het kweken van avocado’s is zo’n “industrie”) keren ze zich meer en meer af van de hype, en is er zelfs een hashtag opgedoken op Instagram met de naam #noavocado Jonge chefs posten daar alternatieven voor deze exotische vrucht. De krant The Guardian schreef deze week nog een uitgebreid artikel over mogelijke milieuvriendelijke alternatieven voor de avocado’s, en verschillende chefs pakten uit met guacamole van erwten, bonen of courgetten. Ook lekker, maar anders. Maar meestal wel een pak beter voor het milieu.

Kijk, wat eten en hypes betreft ben ik altijd kritisch geweest. In mijn Mexicaanse gerechtjes zal de avocado evenveel blijven opduiken, maar je zult er mij nooit eentje voor de lunch zien uitlepelen. En zeker niet elke dag. No way. En wat het milieu betreft vind ik het goed om te weten wat de ecologische impact is van de dingen die je eet, en in de mate van het mogelijke ga ik dan voor lekkere lokale ingrediënten, maar ik ben ook niet heiliger dan de paus. Als een super lekker ingrediënt een reisje heeft moeten maken om op mijn bord te belanden, dan wil ik me daar nu ook niet te schuldig over voelen. Maar dat de avocado wat onder vuur ligt, daar kan ik mij nog wel in vinden.