De horeca heeft een duidelijke boodschap gebracht aan onze overheid. Op 1 maart willen ze absoluut weer kunnen openen. Dat moet niet zomaar gebeuren, niet gratuit, en ook zeker niet holderdebolder. Het mag zeker in stappen gaan, gecontroleerd, en geleidelijk. Maar het moet nu wel weer gaan gebeuren of het economische bloedbad zal niet te overzien zijn. Ik hoor van meer en meer horeca-uitbaters bij wie het water vandaag echt aan de lippen staat, en faillissementen zullen zeker volgen.

Kijk, laat ik eerst een ding duidelijk stellen, voor wie er nog zou aan twijfelen. Ik ben een hele grote liefhebber van onze horeca en ik vind het persoonlijk absoluut goed dat onze restaurateurs nu samen opkomen voor hun rechten. Ik geloof ook dat een gecontroleerde opening mogelijk moet zijn. Eerst kunnen dan de restaurants openen mits alle veiligheidsvoorschriften in acht worden genomen. Maar dat zal geen probleem zijn. Veiligheid kunnen ze garanderen. Er zijn daarvoor vorig jaar al hele grote financiële en logistieke inspanningen gedaan door onze restaurateurs. Later kunnen de eetcafés en ook de cafés volgen.

Toch hou ik mijn hart vast. 1 maart is, laat ons wel wezen, zeer ambitieus. Ik ben natuurlijk geen wetenschapper en al zeker geen politieker, maar ik vrees dat het nog een stuk langer gaat duren voor de horeca van onze regering weer toestemming zal krijgen om te openen. De Britse variant is in het land, en daar is iedereen erg bang voor. Er zijn nog andere mutaties. En laat ons wel zijn, ook het vaccineren loopt tergend traag. Sorry, maar 1 maart zal niet haalbaar zijn vrienden van de horeca. De wil is er niet, en de vraag is maar of het sowieso verstandig zou zijn.

Ik hoorde “uit goed ingelichte bron” (maar iedereen voelt zich vandaag natuurlijk goed ingelicht) dat de heropening van de horeca er wellicht niet inzit voor de paasvakantie. Sommigen spreken nu zelfs al van mei. De meest pessimistische spreken zelfs over de zomervakantie. Afwachten of het overlegcomité vandaag met een perspectief zal komen voor de horeca. En voor de andere zwaar getroffen sectoren. Want ook al is dit een foodblog en is mijn hart voor de horeca zeer groot, er zijn natuurlijk nog vele andere slachtoffers van de gedwongen sluitingen van de voorbije maanden. Het blijven moeilijke tijden.