De meimaand is zalig begonnen voor mij

Wat een bijzondere dag, deze eerste mei. Vanmorgen was ik vroeg wakker geworden en heb ik meteen een mooie wandeling gemaakt. Ik wou de beloofde regen voor zijn, en dat is me prima gelukt. En terwijl ik aan het wandelen was, en aan het genieten was van de schitterende natuur, hier in Bonheiden, was ik aan het mijmeren over hoe ik deze mooie streek toch wel missen zal, en hoe ik tegelijk uitkijk naar ons nieuwe huis, onze nieuwe tuin, onze nieuwe streek.

Vorige herfst zijn we halsoverkop verliefd geworden op een prachtig huis in de buurt van Gent, in Lochristi, en sinds het begin van februari zijn de verbouwingswerken daar begonnen. En voor het bouwverlof, voor de Vlaamse feestdag, 11 juli, hopen we te verhuizen naar daar. Voorlopig zitten we op schema, en ik kijk er al naar uit om van ons nieuwe huis opnieuw een heerlijke thuis te maken.

En terwijl ik zo aan het wandelen was, en dacht aan het nieuwe huis, dacht ik plots aan ons kapelletje. Ik moet dat even uitleggen. Achterin onze nieuwe tuin staat een oud kapelletje. Dat hebben we dus eigenlijk mee gekocht toen we de acte voor ons huis tekenden. Het kapelletje is enkel toegankelijk van in onze tuin, maar de deuren kunnen wel opengezet worden naar de achterliggende straat. En de vorige eigenaar Eric vertelde me dat hij “Moeder Maria haar deur altijd openzette in de meimaand, en dat veel mensen uit de buurt dat goed konden waarderen.”

En plotseling, vanmorgen, tijdens m’n wandeling, onder een hemel vol indrukwekkende wolken en vechtende zon, dacht ik: ik moet Maria haar deurke gaan openzetten in Lochristi. Sowieso hadden we voor dit weekend een werfbezoek gepland, er is weer veel gebeurd dat we moesten gaan checken. Maar deze morgen had ik heel erg het gevoel dat ik niet moest wachten met m’n bezoek.

We hebben een paar borstels meegenomen, en een vuilblik, stofdoeken en natte doekjes, en ook twee vaasjes en een schaar. En we zijn vertrokken naar Lochristi. En wat we daar gedaan hebben heeft me waanzinnig veel deugd gedaan. We hebben het kapelletje helemaal proper gemaakt (ook al voelen we dat het de komende jaren wel eens een echt grondige renovatie zal kunnen gebruiken). We hebben het stof weggeveegd. We hebben de spinnen weg gejaagd. We hebben meiklokjes en enkele tulpen uit de tuin in vaasjes gezet. En we hebben Maria haar deuren geopend naar de wereld.

Ik durf bijna niet te zeggen hoeveel plezier mij dat gedaan heeft. Ik ben jaren misdienaar geweest, en ik heb zelfs godsdienstwetenschappen gestudeerd, maar ik ben ook echt van m’n geloof afgevallen. Maar ik heb altijd veel respect behouden voor de mooie waarden van het geloof (niet voor de lelijke kanten van de kerk), voor devotie en zeker voor rituelen.

En ons kapelletje voor het eerst klaarmaken voor de meimaand heeft me vandaag werkelijk heel veel kracht gegeven. Ik voelde dat dit helemaal klopte. Dat ik een klein schakeltje kon en mocht zijn in een lange en mooie traditie. En dat gaf me ontzettend veel kracht. Het was bijna alsof ik weer die kleine misdienaar was van 10 die de kaarsjes bij het Mariabeeld aan mocht steken. Het raakte me diep.

Ik wil niet te hard van stapel lopen hoor. Ik ga niet op slag weer geloven in een God, iets of iemand, die de wereld verzonnen heeft en tot in de eeuwigheid zou aansturen. Zeker in deze corona-tijden zou ik zo’n god zoveel te vragen en te verwijten hebben. We kunnen simpelweg niet weten of zo’n opperwezen al dan niet bestaat.

Dus neen, ik ben niet op slag weer katholiek geworden, en ik ga nog niet bij Radio Maria presenteren, zoals iemand online suggereerde. Maar voor het eerst ons kapelletje wat mogen kuisen, de spinnen van het Mariabeeld vegen, er meiklokjes in een vaasje zetten, was voor mij een ritueeltje dat mij heel veel kracht heeft gegeven. Ik kijk uit naar de toekomst. Naar onze verhuis. Naar de tijden na corona. Naar het bouwen van een nieuwe thuis in een prachthuis met heel veel traditie en geschiedenis, die ik graag in ere wil houden. Respect voor het mooie verleden geeft een mens als ik de kracht om de toekomst positief tegemoet te treden. En daarom dat ik durf te schrijven: het was een zalig begin van de meimaand.