De uitgever van de legendarische schrijver Roald Dahl (1916-1990) laat zijn heerlijke kinderboeken aanpassen. Herschrijven is misschien een te groot woord. Maar er zouden in de super grappige boeken van de grootmeester blijkbaar tientallen tot honderden woorden gewijzigd worden. Lees: aangepast aan de wereld vandaag, en dan vooral aan de taal van de “woke generatie”.
Alles moet vandaag inclusiever. Minder stigmatiserend. Daardoor zal er bijvoorbeeld minder onderscheid gemaakt worden tussen jongens en meisjes, want kinderen zijn kinderen, en gender mag niet meer bepalend zijn. Zo zullen andere rassen hedendaagser of anders benoemd worden, en zullen mogelijk beledigende adjectieven er ook aan moeten geloven. De grote opkuis. Hoe de schrijver het midden vorige eeuw allemaal schreef kan niet meer in 2023. Zelfs niet als je in de boeken een opmerking zou plaatsen waarin vermeld wordt dat ze geschreven zijn in een andere tijd.
Een voorbeeld? “Dik” mag niet meer. Body shaming is not done. Vandaag toch niet meer. Dus niemand is nog dik in de gecorrigeerde boeken van Dahl. Mensen zijn (zoals in het liedje van Herman Van Veen) anders dun. Ze zijn gewoon wie ze zijn, en hun gewicht mag geen onderwerp van spot meer zijn. Het woord dik zal daarom vervangen worden door “enorm”. Want dat zou minder verwijtend zijn. Ik weet het niet zo, hoor. Ik had in mijn leven jammer genoeg al lichtere en zwaardere periodes, en ik was daardoor tot een half jaar geleden gewoon weer te “dik” en niet te “enorm”. Al dat gepamper. Stop er mee. Ik vind “enorm” trouwens erger dan “dik”. Kijk, nu maak ik me weer dik.
De woke slinger slaat veel te ver door, dat is duidelijk. En het helpt geen mens vooruit om de dingen niet meer te noemen zoals ze zijn. Roald Dahl zijn boeken waren net zo grappig omdat hij de dingen komisch overdreef. Aandikte dus. Of zoals je vandaag wellicht moet zeggen: “enormiseerde”. Ik vind het prima dat tijden evolueren, en ik evolueer graag mee. Maar het verleden herschrijven is geschiedenisvervalsing. Dat zelfs uitgevers van boeken daaraan meedoen is afschuwelijk.
Ik was zes. Ik was een klein Svenneke. En ik mocht naar het eerste leerjaar in de basisschool in Knesselare. Dat ik me 45 jaar later die eerste schooldag nog herinneren kan heeft maar één reden: ik werd meteen gestraft voor baldadig gedrag op de speelplaats … Lees meer
Vandaag komt een droom uit. We gaan lunchen op een van de meest iconische plekken in de wereld. Bij Asador Etxebarri in Baskenland. Het verhaal van dit restaurant is zeer bijzonder … Lees meer
Iedereen houdt van lasagne, jong en oud. Vandaag kun je lasagne op zoveel verschillende manieren eten. Op de klassieke manier, maar ook met vis (mijn visboer C-Food in Lochristi heeft altijd twee verschillende vis-lasagnes in de aanbieding, eentje met zalm en een met zeevruchten en beiden zijn heerlijk) … Lees meer
Gisteren iets vervelend voor gehad op restaurant in Barcelona. We gingen na een hele lange wandeling in de zon iets eten aan het strand. Ik wou eens iets nieuws ontdekken, en mijn partner had enorm zin in pizza, en wist een restaurant aan de achterkant van het W Hotel dat blijkbaar prima pizza’s heeft, een goede Italiaan, Velissima … Lees meer
Mensen die me al een paar jaar volgen weten dat ik een paar playlists heb staan die openbaar zijn op Spotify. eentje daarvan is “Would Be Chef Summernights” … Lees meer
Van een slechte timing gesproken. Net nu ik een dikke maand een reisgids uitheb met als naam “Mijn Barcelona” waarmee ik nog meer mensen wil motiveren en helpen om deze prachtige, gastvrije stad te ontdekken, was er een “gigantische betoging” in Barcelona tegen toeristen … Lees meer
Vandaag is sugar cookie day. Dat is in Amerika heel wat. Dan worden er volop koekjes gebakken en uitgedeeld. Ik probeer zelf niet al teveel suiker te consumeren … Lees meer
19 mei is blijkbaar de dag van het bakken, een ideale aanleiding om eens een taartje klaar te maken. Ik zal maar met de deur in huis vallen, ik ben geen fanatieke bakker … Lees meer