De uitgever van de legendarische schrijver Roald Dahl (1916-1990) laat zijn heerlijke kinderboeken aanpassen. Herschrijven is misschien een te groot woord. Maar er zouden in de super grappige boeken van de grootmeester blijkbaar tientallen tot honderden woorden gewijzigd worden. Lees: aangepast aan de wereld vandaag, en dan vooral aan de taal van de “woke generatie”.
Alles moet vandaag inclusiever. Minder stigmatiserend. Daardoor zal er bijvoorbeeld minder onderscheid gemaakt worden tussen jongens en meisjes, want kinderen zijn kinderen, en gender mag niet meer bepalend zijn. Zo zullen andere rassen hedendaagser of anders benoemd worden, en zullen mogelijk beledigende adjectieven er ook aan moeten geloven. De grote opkuis. Hoe de schrijver het midden vorige eeuw allemaal schreef kan niet meer in 2023. Zelfs niet als je in de boeken een opmerking zou plaatsen waarin vermeld wordt dat ze geschreven zijn in een andere tijd.
Een voorbeeld? “Dik” mag niet meer. Body shaming is not done. Vandaag toch niet meer. Dus niemand is nog dik in de gecorrigeerde boeken van Dahl. Mensen zijn (zoals in het liedje van Herman Van Veen) anders dun. Ze zijn gewoon wie ze zijn, en hun gewicht mag geen onderwerp van spot meer zijn. Het woord dik zal daarom vervangen worden door “enorm”. Want dat zou minder verwijtend zijn. Ik weet het niet zo, hoor. Ik had in mijn leven jammer genoeg al lichtere en zwaardere periodes, en ik was daardoor tot een half jaar geleden gewoon weer te “dik” en niet te “enorm”. Al dat gepamper. Stop er mee. Ik vind “enorm” trouwens erger dan “dik”. Kijk, nu maak ik me weer dik.
De woke slinger slaat veel te ver door, dat is duidelijk. En het helpt geen mens vooruit om de dingen niet meer te noemen zoals ze zijn. Roald Dahl zijn boeken waren net zo grappig omdat hij de dingen komisch overdreef. Aandikte dus. Of zoals je vandaag wellicht moet zeggen: “enormiseerde”. Ik vind het prima dat tijden evolueren, en ik evolueer graag mee. Maar het verleden herschrijven is geschiedenisvervalsing. Dat zelfs uitgevers van boeken daaraan meedoen is afschuwelijk.
Wie me al langer volgt weet het natuurlijk wel: ik heb al bijna vijftien jaar een flat in het prachtige Barcelona, een stad waar mijn hart ligt, waar ik vrijwel al mijn vakanties doorbreng en waar ik telkens opnieuw inspiratie vind … Lees meer
Op 31 is het world no tobacco day. Ik ben een mens die niet van verbieden houdt, dus iedereen rookt zoveel hij of zij wil. Ik heb zelf nooit echt gerookt … Lees meer
Druiven eet je meestal gewoon zo, als frisse snack. Met of zonder pitjes, rood of groen, koel uit de koelkast – altijd lekker. Maar wist je dat druiven ook prachtig kunnen schitteren in gerechten … Lees meer
Twintig jaar geleden vond je het gewoon in de supermarkt: krokodillenvlees, naast struisvogel en kangoeroe in het vriesvak of vacuüm verpakt in de versafdeling … Lees meer
Vandaag is het Brotherday, en dus zet ik met plezier mijn lieve broer Arn eens in de bloemetjes. Net als ik is hij een levensgenieter pur sang. Hij schrijft dan wel geen kookboeken (dat laat hij aan mij over), maar koken kan hij ook wel als de beste – samen met zijn lieve vrouw Nathalie … Lees meer
Op Wereld Yoga Dag wil ik graag iets bekennen: ik ben niet zo goed in yoga. Op een matje liggen, diep ademhalen en in stilte naar de wolken staren – het klinkt mooi, maar het is gewoon mijn ding niet … Lees meer
Op deze bijzondere dag, 11 mei, moederdag, denk ik met veel liefde en warmte aan mijn zalige mama Anny. Ze is eind zeventig, ik ben 51, en geen dag gaat voorbij zonder dat we even bellen … Lees meer
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: er zijn verschillende theorieën over waar donuts precies vandaan komen, en verschillende culturen eisen de oorsprong een beetje op … Lees meer