Dit (gekke) pak heeft wel één groot voordeel!

Ik heb er wat lacherig over gedaan de voorbije dagen. Op de radio en op de blog. Dat ik me in een pinguïn moest verkleden had ik geschreven. Omdat ik getuige was op de trouw van één van mijn beste vrienden, Frédéric met zijn lieve Isabel. Aan de mannen in de suite werd gevraagd om een pitteleer te dragen, en ik had eerlijk gezegd nog nooit zo’n pak aangedaan. Toen ik het zaterdagmorgen aantrok, had ik een beetje het gevoel dat ik in een sketch over begrafenisondernemers moest gaan figureren. En met de hoge hoed bekroop me het gevoel dat er van mij zou verwacht worden dat ik er een wit konijn uit zou gaan toveren.

Maar zodra ik vertrokken was naar de kerk voelde ik mij eigenlijk al redelijk comfortabel in dat rokkostuum. En toen ik een filmpje op sociale media plaatste kreeg ik enkel complimenten van mijn volgers. Ze vonden het zelfs “chique” of “stijlvol”, ze noemden het “klasse” en er waren er zelfs een paar die mij er “knap” in vonden… Maar goed, overdrijven is nu ook niet nodig. Ik heb ook wel een spiegel en die liegt niet. maar zelden kwam het woord pinguïn terug, en er was bijna niemand die het ronduit belachelijk of onnozel vond.

Wat wel duidelijk is geworden: de kleren maken de man, en dit soort kleren maken de mooie gelegenheid extra bijzonder. Je draagt zo’n pitteleer enkel op hele speciale momenten, en als getuige in de suite mogen lopen van één van je beste vrienden is wel erg speciaal. Dat de pastoor met dienst ook nog eens een gemeenschappelijke vriend van ons was, maakte het plaatje helemaal af. En wat die pitteleer betreft, wanneer je zo’n pak draagt heeft iedereen door dat het een hele speciale dag is, en dat je deel uitmaakt van de inner circle van het koppel. En dat flatteert wel. Het was dus veel plezanter en comfortabeler dan ik had kunnen hopen.

Voor herhaling vatbaar? Ach weet je, zo’n pitteleer is natuurlijk niet iets voor elke dag. Maar alles is vandaag de dag zo casual geworden. Zelfs op hele belangrijke feesten is de dresscode “casual chique” veel meer casual dan chique. Mensen gaan naar een sterrenrestaurant in korte broek, en partijvoorzitters gaan naar de koning op sneakers. Dat moet allemaal kunnen, zegt men, vindt men, en wie ben ik om mensen daar scheef voor te bekijken. Maar zo eens over the top uitgedost moet dan ook wel eens kunnen. Ik was dus een happy pinguïn.

Veel belangrijker: het was een prachtige dag. De mis was mooi en ontroerend in de boskapel in Imde. Het feest was werkelijk super. Met heel veel boeiende vriendelijke familieleden en vrienden. Met heerlijk eten en uitstekende wijnen in de Auberge Napoleon in Meise. En met een mooi dansfeest waarop ik ook een uurtje plaatjes heb gedraaid. En vooral, met een prachtig en overgelukkig koppel.