Dit kregen wij als kind te eten na een bezoek aan de tandarts

Toen we als kind naar tandarts Louis moesten gaan had ik altijd een heilige schrik. Raar hoor, want Louis was de papa van één van mijn allerbeste vriendjes, Jeroen, en ik ging vaak bij hen thuis spelen. Maar zeker sinds ik op mijn achtste een hersenvliesontsteking had gehad, en dus een paar keer een bijzonder pijnlijke ruggenmergpunctie had moeten ondergaan, had ik een grote schrik gekregen voor spuitjes en prikjes. Logisch. Dus ik moest (figuurlijk) flink op de tanden bijten om een bezoekje aan de tandarts aan te durven.

Maar er was wel één ding waar mijn broer en ik toen we kind waren ontzettend naar uitkeken. Ons mama Anny maakte altijd hetzelfde gerechtje voor ons wanneer we met een nog half verdoofde dikke kaak en een al dan niet getrokken of gevulde kies terugkwamen van de tandarts. Ze prakte een banaan met (redelijk veel) suiker bij. Bijzonder, want mama lust zelf absoluut geen banaan. En extra suiker maakt zo’n banaan misschien ook niet echt supergezond. Maar goed, het is gezond fruit, dat beetje suiker zal het verschil wel niet gemaakt hebben.

Maar de geprakte banaan met extra suiker ging bij ons als kind wel erg vlot naar binnen. Ideaal dus wanneer je met zo’n dikke kaak zit en nauwelijks kauwen kunt. En het gaf ons wel wat energie en vreugde na de pijn. Onze papa at en eet trouwens elke dag een banaan als ontbijt tussen de boterham. Sowieso een mooie jeugdherinnering: de zorg en de troost van ons mama. Een weetje dat ik toch even wilde delen op deze internationale dag van de banaan.