Ik heb de dood in de ogen gezien
Nieuws

Ik heb de dood in de ogen gezien

Vorige week waren we een dag op bezoek bij Enric en Anna, een tof Spaans koppel dat we een paar jaar geleden hebben leren kennen in Via Veneto, ons stamrestaurant in Barcelona. Ze hebben een vakantiehuis in het Noorden van Catalonië, in de bergen boven Platja D’aro, op een groot stuk grond waar ook de papa van Enric en z’n broer een huis hebben. Er is een zwembad, een mooie grote tuin, een moestuin ook en ze hebben er ook konijntjes die ze er kweken en een ruim ren voor kippetjes.

De eitjes bij het ontbijt waren van de eigen kippen en die smaakten heerlijk. Ja, die dames scharrelen dan ook lekker breed daar in de bergen met zicht op zee, dat moet wel lekkere eitjes opleveren. En de kroketjes die we bij de tapas aten waren ook verse kippenkroketjes. Ja alles was zo veel mogelijk eigen kweek. Ik vond dat bijzonder. En tof. Het deed me terugdenken aan m’n eigen onbezorgde jeugd.

Mijn twee opa’s, pepe Daniël en pepe Pierke hadden allebei een moestuin. Alle groenten die we er dus aten als kind waren seizoensgebonden en kwamen recht uit hun “lochtink”, of uit de steriliseerpotten waarin ze werden bewaard door onze meme’s. De papatjes kwamen ook uit eigen grond. Beter witloof bestond er niet. En met de zelfgemaakte confituur, die in van die glazen potten werd bewaard met een laagje parafine over, zijn wij allemaal groot geworden. Duizenden boterhammekes hebben we ermee gesmeerd.

En ja, de eitjes kwamen allemaal van de eigen kippen van mijn pepe. En de diepvrieskist zat vol met van die heerlijke, zelfgekweekte en zelf geslachte kippen. Zowel meme Maria als meme Julia maakten zalige gerechten met die eigen kippetjes. Het vlees was mals en lekker, de smaak was diep en authentiek, enfin, in geen duizend jaar te vergelijken met de smakeloze plofkippen die je soms in de supermarkt koopt. Ik sluit m’n ogen, en ik eet de kippetjes van bij mijn grootouders opnieuw, met de zelfgemaakte appelmoes en de gebakken aardappelkes uit eigen hof. Het waren prachtige tijden.

En we wisten wat we aten. Want die kippen kenden we. Die kakelden wat af in de tuin. En we hebben als kind vaak met eigen ogen gezien hoe pepe ze zelf slachtte. Op een kapblok met een scherpe bijl. Dat gaf best veel bloed en je zag het dier nadien nog naspartelen. Niks voor te gevoelige magen. Meme pluimde de kippen nadien zelf. Allemaal zelf zien gebeuren. Met eigen ogen. Het hoorde bij het buitenleven in de jaren 70 en 80.

Wellicht vinden velen onder jullie dat gruwelijk. Een kind hoort zoiets misschien niet te zien? Ik kan me trouwens ook niet herinneren hoe oud ik was toen ik pepe voor het eerst een kip zag slachten. Maar ik weet wel dat ik er geen trauma heb aan overgehouden. De kippen werden prima verzorgd, hadden alle ruimte, kregen lekkere eten, onder andere de restjes van aan tafel, en kip eten hoorde er gewoon bij.

Ik ben eigenlijk tevreden dat ik dat gezien heb. Zelfs als kind al. Ooit was er een onderzoek bij kinderen uit de stad, en een aanzienlijk deel daarvan dacht dat koeien in de weide paars waren omdat de koe uit de reclame van Milka paars is, en vele van die kinderen had zelfs geen flauw benul waar melk, eieren en kaas vandaag kwamen. Alvast niet van dieren. Dachten ze. Wij, kinderen van het platteland, wisten wel beter.

Weten waar je eten vandaan komt is volgens mij een goede zaak. Het doet je veel bewuster eten. Het is een reden waarom ik zelf geen eten weg kan gooien, en ook waarom ik veel minder vlees eet dan vroeger, maar wel altijd voor kwalitatief vlees, van dieren die een goed leven hebben gehad, probeer te gaan.

Ik ken veel mensen die het doden van kippen of andere dieren afschuwelijk vinden, en die nooit bij een slachting aanwezig zouden willen zijn (en dat begrijp ik best hoor) maar die wel met het grootste gemak onduidelijke frituursnacks eten of vlees van bedenkelijke afkomst, van dieren die helemaal niet de ruimte en de aandacht kregen die ze bij mijn grootouders wel kregen.

Ja, ik heb de dood gezien, als kind al. Het heeft van mij geen vegetariër gemaakt, maar wel iemand die bewust met eten en de afkomst van z’n voedsel bezig is. Ik ben mijn pepe’s en meme’s daar zeer dankbaar voor. Het hoort bij het (goede) leven. Vind ik. Maar u mag daar gerust een andere mening over hebben.

Gerelateerde nieuwsberichten

Wat is maple syrup en waar gebruik je het voor?

Maple syrup is een zoet, stroperig sap dat afkomstig is van de sap van de suikermaple (Acer saccharum) of andere soorten esdoorns. Het wordt eigenlijk geproduceerd door het sap van de boom in de lente te verzamelen en het in te koken totdat het dikker wordt en de typische, zoete smaak krijgt … Lees meer

Gratin van kippenballetjes met broccoli en krieltjes

Mijn heerlijke weekmenu voor deze winterweek

December is een feestmaand. Straks mogen we weer voor de kalkoen gaan en de kroketjes, of gaan we weer gourmetten, maar deze week stel ik voor dat we nog eens voor heerlijk comfortfood kiezen … Lees meer

Waarom mosselen zo goed en gezond zijn #advertentie

Ik ben sinds jaar en dag een grote fan en ambassadeur van mosselen. Van de start van het mosselseizoen (soms al begin juni) tot aan het einde, in februari, zijn ze superlekker, en staan ze een paar keer per maand op ons menu … Lees meer

Alle Boeken

Black Friday korting op al mijn boeken, van woensdag tot zondag!

Je kunt er niet naast kijken: Black Friday is overal. En ook bij Silenro Publishers willen we iedereen de kans geven om deze week de boeken van Sven Ornelis aan een lager tarief te kopen … Lees meer

Welke appels zijn het gezondste: rode of groene?

An apple a day keeps the doctor away hoor je wel eens zeggen, en ik kan je verzekeren: ik hou van appels. Ze zijn gezond, dat staat buiten kijf. Toch hoorde ik iemand onlangs zeggen dat groene appels gezonder zijn dan rode … Lees meer

Dit zijn de grootste misverstanden over Thanksgiving

Dit zijn de vijf grootste misverstanden over Thanksgiving

Op donderdag 28 november 2024 wordt Thanksgiving opnieuw gevierd. Voor Amerikanen is deze feestdag misschien nog een tikje belangrijker dan kerstdag. Er wordt echt uitgebreid gevierd … Lees meer

10 dingen die je nog niet wist over Halloween

Halloween heeft zijn wortels niet in Amerika zoals wel meestal denken, maar wel in het oude Keltische festival Samhain, dat meer dan 2000 jaar geleden werd gevierd in Ierland en Schotland … Lees meer

Niks aan te doen: daarom snoepen mensen zoveel op kantoor

Veel mensen kunnen het niet laten: ook op kantoor hebben ze voortdurend honger en zijn ze aan het snoepen. We denken misschien dat mentaal werken minder belastend is voor het lichaam dan fysiek werken … Lees meer