We hebben gisteren een wijnglas gebroken. Bij het afdrogen. Een kristallen glas. Plots waren het scherven in de handen van mijn lief. Gelukkig was er geen lichamelijke schade. Aan een gebroken glas kan een mens zich lelijk bezeren. Het was een glas in een reeks van 8. Nu zijn er nog 7 over. Bij een groot etentje na covid kunnen we deze glazen dus al niet meer inzetten. Maar dat is allemaal niet erg. Er zal langer kristal in de wereld zijn dat dat wij hier zullen rondlopen. Dus daar gaan we niet over treuren. Scherven brengen zelfs geluk, zeggen ze. Let’s hope.
En toch staan er glazen in mijn kast waar ik bijna niet aan durf te komen. Die zijn echt een fortuin waard. En ze zijn niet van kristal nochtans of ander duur geblazen glas. In de kringloopwinkel zou ik er waarschijnlijk niet naar omkijken. En daar zou je het hele setje voor een paar euro kunnen kopen. Het zijn glaasjes die ik geërfd heb van mijn pepe en meme. Ze zijn klein en oud en mijn grootouders hebben ze volgens mij vooral gebruikt om op feestdagen een wijntje uit te drinken. Of een likeurtje.
Door hun vorm maar vooral door hun belangrijke betekenis, zijn ze voor mij geschikt om een zoet wijntje na de maaltijd of een mooie champagne uit te drinken. En in het begin gebruikte ik ze ook, net zoals we de oude borden van onze grootouders ook in de kast hebben staan. Het servies van meme Maria hebben we meegenomen naar Barcelona. En dat gebruik ik wel. Maar ook daar ben ik heel voorzichtig mee, ook al is het niet van porselein of zo. Maar het is van goudwaarde voor mij. En dat geldt dus zeker voor die kleine, bijzondere glaasjes. Ik behandel ze als waren ze van diamant.
Vijf, zes jaar geleden, meme was nog niet zo lang gestorven, is er één van die glaasjes gesneuveld. Ik herinner me het als de dag van gisteren. Twee dagen heb ik er echt rotslecht van gelopen. Ik was triest en erg boos op mezelf. Ook al zijn het voor anderen wellicht glaasjes zonder veel waarde, toen het brak in mijn handen, leek het voor mij alsof mijn lieve meme nog een stukje extra stierf. En het voelde aan alsof dat door mij kwam. Sindsdien durf ik die glaasjes niet meer uit de kast halen. Ze zijn een kleine schat op de bovenste plank.
Ik hou van lekker eten. Dat weten jullie. Er zijn weinig dingen waar ik zoveel plezier aan beleef als een verrassend diner in een goed restaurant. Ik ben ook de laatste om een creatieve chef tegen te spreken … Lees meer
Juli is voor veel mensen vakantietijd. En of je nu toch nog naar het buitenland op reis gaat, of gezellig in eigen land blijft, je leeft toch een beetje op een ander ritme, en het is niet altijd evident om dan ook nog eens op de lijn te letten … Lees meer
Wist je dat het op 3 juli Eat Your Beans Day is? Een dag die in de Verenigde Staten in het leven is geroepen om bonen eens ecxtra in de schijnwerpers te zetten … Lees meer
Het is zover. 7 juni. Vandaag ben ik jarig. Yes, 52 lentes jong. En wat een zaligheid: het is zaterdag, het zonnetje schijnt vol geestdrift, en ik zit – hoe heerlijk is dat – in mijn lievelingsstad Barcelona … Lees meer
Afgelopen dinsdag was het weer zover. Elk jaar opnieuw kijk ik er reikhalzend naar uit: het moment waarop ik als ambassadeur van de Zeeuwse mosselen de allereerste exemplaren van het nieuwe seizoen mag proeven — rauw, recht uit de zee, zoals het hoort … Lees meer
Mensen die me volgen op sociale media weten het al even: ik ben officieel ambassadeur geworden voor Big Green Egg in Vlaanderen! Wie mij een beetje kent, weet dat ik al heel mijn leven een grote liefde heb voor barbecueën … Lees meer
Aardappelen hebben de voorbije jaren jammer genoeg een wat negatieve bijklank gekregen binnen de wereld van gezonde voeding. Ze worden al te vaak afgedaan als dikmakers of lege koolhydraten, maar dat is eerlijk gezegd een onterechte beoordeling … Lees meer
Ben jij een trouwe bezoeker van Would Be Chef? Dan weet je dat er hier elke week heerlijke recepten, smakelijke tips en inspirerende verhalen verschijnen … Lees meer