Het was natuurlijk goed bedoeld, en eigenlijk snapte ik ook wel wat ze wou zeggen, maar het heeft me wel weer wat aan het denken gezet. Het was een volger van mij op sociale media, die me deze week zei: “goed bezig Sven, maar stop nu maar met vermageren want je gaat anders weer lelijk worden in uw gezicht, met al die rimpels. Van afvallen word je lelijker.” Ik dacht: nou, pittige opmerking… Maar ergens snapte ik wel wat ze precies probeerde te zeggen.

Ik ben nu al elf kilo afgevallen en het begint mensen ook op te vallen. Mijn kleren van twee maanden geleden zijn nu gewoon veel te groot geworden, ik kan er in zwemmen. Ik voel me gelukkig wel veel gezonder en fitter. En dat was nodig, want mijn bloeddruk was gewoon veel te hoog. Maar behalve een iets strakkere lijn ben ik ook in mijn gezicht afgevallen. Dat gaat altijd zo bij mij. En dan krijg ik vaker de opmerking dat ik wel eens mag stoppen met afvallen. Nu dus weer.

Wanneer ik wat zwaarder sta dan heb ik vanzelf wat bollere wangen, logisch. En dan vallen mijn rimpels misschien wat minder op. Noem het voor mijn part natuurlijk botox of een natuurlijke Instagram filter. Maar ik heb wel degelijk rimpels, logisch, ik ga dan ook naar de vijftig toe, en wanneer ik een beetje magerder ben komen die rimpels uiteraard prominenter tevoorschijn. Niks aan te doen. Ik ben wie ik ben. Te nemen of te laten. En al zeker uiterlijk.

Maar eigenlijk is het ook een goed teken. Mijn papa is vroeger een hele goede atleet geweest en een toptrainer in de atletiek, en hij zei altijd: een goede loper moet lelijk zijn. Lopers, en zeker die op de langere afstanden, staan altijd zo afgetraind dat ze ook een erg mager gezicht krijgen, vlijmscherp. En dat is niet per se mooi te noemen. Maar het is wel een goed teken dat ze keihard getraind hebben.

Ach. Ik ben absoluut geen topatleet. Maar ik wandel wel weer heel veel en ik probeer gezonder en lichter te eten. Dus het is logisch dat ik weer iets scherper sta in mijn gezicht en ja, daar horen de rimpels van een iets ouder wordende man bij. Maar eerlijk: ik trek mij daar werkelijk niks van aan. Elke leeftijd heeft z’n charme, en zoals een boom elk jaar een jaarlijn bijkrijgt, zo kun je mijn tijd op deze aardbol ook aflezen op mijn gezicht. En neen, een topmodel zal ik nooit worden, maar ik voel me goed en gezond in mijn vel en dat is toch het belangrijkste?