Na een dikke week op mijn voeding te letten, veel water te drinken, geen alcohol te drinken en super veel te wandelen zijn de eerste kilo’s er af gevlogen. Ruim 4 kilo ben ik kwijt. Dat is niet ongezond, zo blijkt. Dat is zelfs logisch. Die eerste kilo’s gaan er (zeker bij mannen) soms heel makkelijk af. Je gaat tenslotte helemaal anders leven en je spijsvertering en je volledige lichaam gaan zich al snel beginnen resetten. Er wordt in eerste instantie ook veel overbodig vocht afgedreven. Dus ja: die eerste kilo’s zijn voor veel mensen die proberen af te vallen easy, maar dat motiveert natuurlijk extra om door te zetten. Dat is dus exact wat ik nu voel: ik wil verder gaan op dit pad.

Maar we zitten dit weekend wel in Barcelona, en zoals elke vrijdag gingen we gisteren weer eten in mijn lievelingsrestaurant: Via Veneto. We hadden Luis mee uitgenodigd, onze vriend die altijd voor de flat zorgt. Luis staat zo straks als een speer, en kan dubbel zoveel eten als ik. Dat voelt aan als zeer oneerlijk, maar zo gaat dat nu eenmaal in het leven. De ene verbrandt calorieën als een kachel, en de andere moet nog maar naar eten kijken en is weer een kilo zwaarder. Het is niet anders. Sowieso wilden we het etentje met Luis niet afzeggen. Maar was dit wel het moment om op restaurant te gaan? En wat zou ik dan eten?

Ik kan je zeggen: het ging prima! Je moet wel even de knop omzetten. En goed weten wat je precies wil eten. Ik had Pedro, de eigenaar en maître van Via Veneto wel al gewaarschuwd dat het bordje met aperitief-hapjes voor mij niet hoefde, maar dat het natuurlijk wel mocht komen voor de rest van het gezelschap. Dan moet je even op de tanden bijten. Ook de mand met heerlijke broden liet ik deze keer aan mijn neus voorbijgaan. Dat was lastig. Ik eet graag brood voor en bij de maaltijd, met wat olijfolie of wat goede boter. Maar ik heb dus gepast.

Maar daarna heb ik echt meegegeten, en onwaarschijnlijk genoten van mijn voor- hoofd- en zelfs nagerecht. Dat laatste neem ik eigenlijk nooit. Nu dus wel. Ik begon met een degustatie van cèpes, eekhoorntjesbrood, de beste paddenstoelen van het seizoen voor mij. Ik kreeg ze gebakken en lekker afgekruid, maar ook in een carpaccio met wat olijfolie, peper en zout. Fantastisch lekker. Puur. En nauwelijks calorieën. Daarna koos ik een zalig stukje gegrilde witte vis, met gestoomde groentjes. Alweer een topper, en zeer gezond.

Meestal neem ik dus geen dessert. Heel af en toe eet ik wel eens de zalige flan van het huis (een caloriebom van jewelste, maar zo zo lekker) of een bordje met kaas. Maar meestal dus niet. Maar er is een dessert dat ik de obers al lang met veel plezier zie klaarmaken in de zaal: de typische sinaasappelen van Via Veneto. Een klassieker uit de jaren 70. Maar ik had het nog nooit geproefd, en deed dat gisteren dus voor het eerst.

De mooie grote sinaasappelen (twee per man) worden eerst met een vork vastgeprikt, en dan in de zaal in één lang beweging met een vlijmscherp mes geschild: à vif, zo heet dat blijkbaar. De obers in Via Veneto doen dat niet op een bord, maar in de lucht. Echt een prachtig zicht! De partjes worden vervolgens zonder de vliesjes mooi uit de geschilde sinaasappel gesneden, en het resterende sap wordt dan met twee vorken uit de geschilde sinaasappel geknepen. De partjes worden dan als de stralen van een zon op je bord geserveerd met in het midden enkele frambozen. That’s it. Er komt geen suiker of likeur of slagroom of ijs aan te pas. Gewoon: twee sinaasappelen en vijf framboosjes. Maar alleen de show is al fantastisch. En het dessert smaakte me zeer goed. Zonder enig schuldgevoel had ik een zalige maaltijd gegeten.

Toegegeven, ik heb voor het eerst in tien dagen ook een paar glazen alcohol gedronken. Steven, een culinaire vriend van mij uit België, wist dat we zoals elke vrijdag wanneer we in Barcelona zijn naar Via Veneto zouden gaan, en hij had een flesje cava klaar laten zetten. Zo attent. Merci copain! Dat hoefde niet maar werd wel zeer hard gewaardeerd. En daarna dronken we nog wat witte wijn. Elke druppel smaakte me als goud. Maar ik dronk dus met mate. Normaal ben ik de snelste en meest gulzige drinker van het gezelschap, nu was ik by far de traagste. Twee drie glaasjes was voldoende voor mij gisteren. Ik ben nu zo mooi gestart met afvallen, ik wil het wel blijven volhouden.

Kortom: het lukte me gisteren om gezond op restaurant te gaan. Als de chef een beetje meewil is er eigenlijk heel veel mogelijk. Paddenstoelen, gegrilde vis met gestoomde groentjes, zonder saus, sinaasappelen geschild. Dat was het. Eenvoudig. Maar zo lekker en zo plezant. En het is dan dubbel fijn om met een grote glimlach je lievelingsrestaurant te verlaten, wetende dat je je dieet niet om zeep hebt geholpen.

Ja, ik ben echt echt blij dat ik de waarschuwing van de dokter heb gekregen. En ik wil mijn lichaam weer helemaal gezond krijgen, het helpt me ook om beter in mijn koppeke te zitten.

Foto: Would Be Chef

Foto: Would Be Chef