Eerlijk? Ben jij eigenlijk (uit)gerust na deze zomer?

Intussen ben ik alweer een weekje radio aan het maken op Joe, met Anke, en dat bevalt me goed. Niks liever dan mensen vroeg wakker maken met goede muziek, actualiteit en vrolijkheid. Ik vind het leuk dat de luisteraars laten weten dat ze blij zijn dat we terug zijn. Ik ben dat zelf ook.

Morgen gaan we met z’n allen weer de routine in. Bijna alle kinderen naar school, bijna iedereen naar z’n werk. Al is routine in covid-tijden natuurlijk niet wat het vroeger was. Voortdurend moet je voorzichtig zijn, afstand houden, handen wassen, maskertjes op. Ik snap het en zal het altijd doen, voor de veiligheid van anderen en mezelf. Maar het is wel niet meer het leven zoals we het kenden.

Vanochtend vroeg een luisteraar me: ben jij eigenlijk uitgerust na de zomer? Zijn de batterijtjes een beetje opgeladen? Hoh, wat moet ik daar nu op antwoorden? Ik mag totaal niet klagen. Ik heb super veel vakantie gehad, ik heb kunnen uitslapen, en had in principe alle tijd om van het leven te genieten. Al was het voor mij zoals voor iedereen wel genieten met de rem op.

Niet naar Barcelona mogen, niet kunnen DJ’n, minder mensen kunnen ontvangen voor gezellige zomer-bbq’s. Ik behoor echt niet tot die categorie van mensen die zeggen: corona heeft me rust gegeven en me doen beseffen wat echt belangrijk is in het leven. Maar ik wil ook niet klagen. Ik doe m’n job graag, ben gezond, kom niks tekort, heb een goed lief, kortom, neuten is niet aan de orde.

Maar straks komt de herfst. Straks korten de dagen. Straks is het snel donker, regent het, wordt het kouder. Dan is menselijke warmte zo belangrijk. Het is voor mij de ultieme periode om vrienden uit te nodigen, een goed glas te drinken, eens naar het theater of naar een concert te gaan, zonlicht bij te tanken in Barcelona. De vraag is of dat zal mogen? Ik vrees ervoor.

Premier Wilmes heeft vandaag al gesuggereerd dat de bubbel niet lang meer houdbaar is. Ik snap waarom ze dat zegt. Mensen worden moe, en bang, zijn net als ik bezorgd voor de maanden die komen. Het vermoeden is ook dat covid net in de herfst en winter zich nog makkelijk verspreiden kan. Net wanneer sociaal contact zo belangrijk is. Of gaan we de kerst in gezinsbubbels doorbrengen? Anderzijds: ik wil echt niet ziek worden, en vooral: niemand van m’n geliefden ziek maken. Dus ik besef dat het leven niet meteen meer zal worden zoals het altijd was.

Het zijn absoluut geen makkelijke tijden. Ik besef dat zagen ons niet vooruit helpt. Ik ben van plan om op de radio positief als altijd een glimlach in elke ochtend te steken. Ik ga op de blog de komende maanden heel veel recepten voor zalig comfort food delen. Het moet niet te moeilijk zijn nu, het moet gezellig zijn, bij voorkeur in onze bubbel.

Ik beloof mijn best te doen dus, net als jij. Laat ons keihard hopen dat er snel mogelijkheden komen om het leven ook weer echt te vieren, zonder beperkingen. Liefst van al omdat er een goed vaccin of geneesmiddel gevonden is, misschien wel met een nieuwe maar veilige definitie van bubbels. We hebben er allemaal nood aan. Ik duim er zo hard voor. Jullie ook?