Ik ben zooooo gelukkig. Vandaag is het zover. Straks gaan we onze nieuwe kitten uit het nestje halen om de rest van zijn leven bij ons te komen wonen. Ein-de-lijk. Vorig jaar in de herfst, iets meer dan een jaar geleden, is onze liefste Gilbert gestorven. Zijn broer George was een paar jaar eerder al overleden. Het waren twee fantastische katers die ons ontzettend veel vreugde hebben bezorgd. Ons verdriet was dan ook groot toen ze er plots allebei niet meer waren. Maar dat weet je, als je huisdieren hebt, vroeg of laat moet je er afscheid van nemen. Net zoals we dat zelf ook ooit zullen moeten doen: afscheid nemen van het leven.
Ook na het overlijden van Clicquot, onze eerste kat, zeker dertien jaar terug, hadden we wat tijd nodig om ons hart en ons huis open te stellen voor een nieuw klein poezenleventje. Maar vroeg of laat krijg je er toch weer zin in, en zo zijn we in de lente tochweer gaan uitkijken naar een nieuwe vriend.
Onze lieve vriendin Veronique Puts, die je kent van haar prachtige poezenboeken en haar Miauwkes-rubriek in Dag Allemaal heeft voor ons eens rond gehoord waar er betrouwbare fokkers van Britse kortharen zijn, en ik ben er van overtuigd dat we dankzij haar een goed gevonden hebben. Begin juli is dan het nestje geboren waarin onze kleine rakker is opgegroeid, eind augustus zijn we al eens op bezoek geweest, en straks mogen we hem dus halen, nu hij zijn tweede inentingen heeft gekregen en ook gecastreerd is, zoals dat tegenwoordig wettelijk moet.
Heel veel mensen zijn benieuwd naar de naam van onze nieuwe beste vriend. Eigenlijk was het voor ons van in het begin duidelijk wat zijn naam zou worden. Onze twee vorige beste poezenvrienden, Gilbert en George waren genoemd naar het bekende Britse kunstenaarsduo met de gelijknamige naam, en ik moet eerlijk zeggen: die namen klopten prima bij die twee mooie poezenheren. Het waren dan ook allebei “Britse” kortharen. Ideaal toch?
Ook deze keer krijgt onze nieuwe huisgenoot de naam van een bekende Britse kunstenaar, we blijven het bij de Britjes zoeken. En deze keer kiezen we voor misschien wel de allerbekendste onder de levende kunstenaars. We zijn allebei zot van zijn werk en hebben al verschillende tentoonstellingen van hem mogen bezoeken, in Londen jaren geleden al, maar vorig jaar ook nog eens in Bozar, het Paleis Voor Schone Kunsten in Brussel. Ik heb het over David Hockney. Dat wordt dus de naam van onze kleine Brit: Hockney.
Straks komt Hockney dus bij ons wonen, hoe fijn is dat? Vanavond halen we hem op in de buurt van Brugge, en voortaan wordt Lochristi dus zijn nieuwe thuis. Die aankomst wordt sowieso een spannend moment. Gaat Hockney het meteen naar zijn zin hebben in zijn nieuwe huis, of zal hij zenuwachtig zijn? Wij zullen dat in elk geval wel een beetje zijn. Logisch. Voortaan zijn we dus weer met drie. Heerlijk toch.
Een ding is zeker: Hockney zal in elk geval niks tekort komen. Het hele huis is zijn nieuwe paleisje. Veronique drukte ons wel op het hart dat een kat in feite graag twee kattenbakken heeft, die hebben we alvast klaar staan. Er zal lekker lekker gezond katteneten zijn, twee waterfonteintjes, een krabpaal, en waanzinnig veel liefde. De kleine schattige Hockney is meer dan van harte welkom! We tellen de uren nu al af.
Vandaag is het 14 juli, de nationale feestdag van Frankrijk. Een dag die in heel het land groots gevierd wordt met spectaculaire vuurwerken, en ook vanavond zal dat ongetwijfeld weer gebeuren … Lees meer
Wie me al langer volgt weet het natuurlijk wel: ik heb al bijna vijftien jaar een flat in het prachtige Barcelona, een stad waar mijn hart ligt, waar ik vrijwel al mijn vakanties doorbreng en waar ik telkens opnieuw inspiratie vind … Lees meer
Op 31 is het world no tobacco day. Ik ben een mens die niet van verbieden houdt, dus iedereen rookt zoveel hij of zij wil. Ik heb zelf nooit echt gerookt … Lees meer
Druiven eet je meestal gewoon zo, als frisse snack. Met of zonder pitjes, rood of groen, koel uit de koelkast – altijd lekker. Maar wist je dat druiven ook prachtig kunnen schitteren in gerechten … Lees meer
Twintig jaar geleden vond je het gewoon in de supermarkt: krokodillenvlees, naast struisvogel en kangoeroe in het vriesvak of vacuüm verpakt in de versafdeling … Lees meer
Vandaag is het Brotherday, en dus zet ik met plezier mijn lieve broer Arn eens in de bloemetjes. Net als ik is hij een levensgenieter pur sang. Hij schrijft dan wel geen kookboeken (dat laat hij aan mij over), maar koken kan hij ook wel als de beste – samen met zijn lieve vrouw Nathalie … Lees meer
Op Wereld Yoga Dag wil ik graag iets bekennen: ik ben niet zo goed in yoga. Op een matje liggen, diep ademhalen en in stilte naar de wolken staren – het klinkt mooi, maar het is gewoon mijn ding niet … Lees meer
Op deze bijzondere dag, 11 mei, moederdag, denk ik met veel liefde en warmte aan mijn zalige mama Anny. Ze is eind zeventig, ik ben 51, en geen dag gaat voorbij zonder dat we even bellen … Lees meer