En plots krijg ik een afschuwelijke video uit onze flat in Barcelona

Het is de stress van veel mensen met een tweede verblijf in het buitenland: zou alles er nog wel OK zijn wanneer we straks arriveren? Is er niet ingebroken? Is er geen waterleiding gesprongen? Loopt er geen ongedierte door de slaapkamer? Zeker nu we door covid lang niet in ons tweede huis zijn geweest is de angst toch een stukje groter.

Normaal zijn we elke maand wel een weekend in ons flatje in Barcelona. Heen- en weervliegen ging immers altijd zo makkelijk. En onze flat was mijn absolute uitrust-plek in de hele wereld. Ik kon er na een aantal superdrukke weken altijd zo lekker bijtanken. Maar nu is dat al anderhalf jaar nauwelijks mogelijk geweest. En dat was niet leuk. Maar ik wil niet klagen, er was zoveel niet leuk door die stomme covid.

Maar goed, volgende week ben ik er weer. En het leek me wel fijn om in een propere flat te arriveren, met de airco aan, en alles afgestoft en gedweild. Luis, een goede vriend van ons heeft de sleutel, en hij zou zijn poetsvrouw wel even binnen laten om de boel netjes te maken. Dat leek me een heerlijk vooruitzicht.

Maar de ontdekking die ze samen deden in onze flat was minder aangenaam. Blijkbaar is de ijskast en de diepvriezer stuk gegaan. En dat is wellicht niet onlangs gebeurd, maar weken, of zelfs maanden geleden. Want alle producten in de diepvriezer waren ontdooid, het was een hele vieze smurrie geworden, en de hele ijskast stond vol schimmel. De geur die naar hen toe kwam gewandeld, was te snijden.

Ik kan je wel zeggen: het was geen smakelijke video die we kregen van onze vriend Luis. Mijn hart brak, en vanop hele verre dus veilige afstand leek ik de rotgeur toch bijna te ruiken. Eén geluk bij een ongeluk wel, de poetsvrouw heeft alle smurrie intussen al opgekuist, en Luis zei dat hij de ijskast weer aan de praat heeft gekregen. Oef. Oef. Duizend maal oef.

Het is toch wat, maandenlang niet in je eigen huis raken. Ik denk dat er superveel mensen straks met een bang hartje naar hun tweede verblijf zullen vertrekken. Hopelijk is er geen ijskast stuk gegaan, is er niet ingebroken en lekt het dak niet. Of misschien is er iemand die je sleutel heeft en kan die ook even gaan checken. Jammer voor de poetsvrouw en Luis dat zij de lijken uit de kast hebben moeten plukken zeg maar, maar ik vertrek overmorgen nu wel met een gerust hart naar het mooiste flatje van de hele wereld. Het properste ook. Dankzij hen.