En toen deed ik plots een zotte ontdekking in onze ijskast …

Het was een topdagje vandaag. Ik heb weer eens een halve marathon gewandeld. 21 kilometer staat er vandaag op de teller. In de winter bereik ik door de week niet zo vaak die afstand, maar ik ben duidelijk goed op dreef. Samen met Davy, een goede wandelmaat, ben ik vertrokken in een zwak winterzonnetje, en drie en een half uur later thuis gekomen in de ijskoude regen. Maar op de stappenteller stond dus een hele mooie afstand.

We zeiden het nog letterlijk tegen elkaar: heerlijk die winterwandelingen, maar laat het toch ook maar weer snel lente worden. Het is gezelliger wandelen wanneer het wat warmer en zonniger is, en wanneer de dagen wat lengen, zodat je niet per se om halfzes thuis moet zijn. Maar goed, we gaan nog even op de tanden bijten. En niet vergeten: a summer body is made in winter, en wat dat betreft zijn we goed bezig!

Vandaag moest ik trouwens even heel hard glimlachen toen ik de ijskast opendeed. Normaal doe ik alle inkopen thuis, dus ik weet exact wat ik allemaal in voorraad heb. Maar heel af en toe doet mijn lief dat. En wat heb ik vandaag zomaar ontdekt tussen de nieuwe potjes broodbeleg? Je gelooft het of niet, maar daar stond een klein potje “lentesalade”. Dat blijkt een soort van frisse groentemengeling met een lichte mayonaise te zijn.

Best wel lekker hoor, maar vooral grappig. Januari is wellicht de donkerste maand van het jaar, en op lente zullen we toch nog enkele maanden moeten wachten. Maar dat supermarkten en slagers in de winter al vol enthousiasme frisse lentesalade in de aanbieding hebben is een prachtig teken van optimisme. Alles komt goed. Nog even op de tanden bijten. En als we evenveel geluk hebben als vorig jaar, dan krijgen we straks een lente om u tegen te zeggen. Die optimistische gedachte smeren wij nu al heel graag breed uit op onze boterham.