Er is er één die zot wordt van onze verhuis…

“De keuken” heb ik als eerste ingepakt. Potten, pannen, borden, glazen, allerlei keukengerei, samen goed voor zeker twintig grote dozen. Dat vond hij al vreemd. Hij zat erbij en keek er naar. Maar toen ik de kleren in dozen begon te stoppen lag hij vanop het bed pas echt met grote ogen naar ons te kijken. En de verwondering werd pas echt gigantisch toen we de bibliotheek leeg begonnen te maken. Daardoor kwamen er plots heel veel planken vrij waarop hij pretpark kon spelen. En intussen heb ik hem al tientallen keren uit een half gevulde doos gehaald. Dan ligt hij op een stapel boeken, en als je niet uitkijkt dan kleef je de doos dicht en dan gaat meneer zo mee de verhuiswagen in.

We hebben onze kat Gilbert al een paar keer proberen uit te leggen wat het plan is. Dat hij nu hij acht jaar is geworden nog eens mag verhuizen naar een nieuw huis. Dat daar ook heel veel ruimte zal zijn om te spelen, en dat we hem in het nieuwe “paleisje’ als een “kattenprins” zullen verwennen, maar ik weet niet of katten dat kunnen begrijpen. Ik twijfel. Maar hij voelt sowieso dat er iets aan de hand is. We zijn nu al dagenlang het hele huis in dozen aan het stoppen, kasten raken leeg. Waar hij normaal kan spelen staan nu stapels dozen, en op andere plekken, zoals in de kasten van de bib krijgt hij nu vrij spel. Hij geniet van de drukte en huppelt constant achter ons aan. Alles voelt anders, anders is raar nu.

Dinsdag is het zo ver. Dan mag onze lieve kater, net als z’n baasjes, afscheid nemen van het huis in Rijmenam, sinds jaar en dag onze thuis. En we vertrekken dan met z’n drietjes naar het nieuwe huis. Hopelijk gaat meneertje zich daar evengoed thuis voelen. Hoe dan ook wordt het straks een ontdekkingstocht voor hem, maar zeker ook voor ons. Ja, het zijn speciale tijden. Maar we genieten met volle teugen.