Het is een mooie jaarlijkse traditie: ik trakteer mijn papa in december altijd op een weekendje Barcelona. Mama vliegt niet graag meer, en haar kun je het meeste plezieren met een mooi restaurantbezoek in eigen land, maar papa is een enthousiaste reiziger, dus onze vader-zoon-tripjes vinden we allebei zalig. We gaan dan samen wandelen, leuke bezienswaardigheden bezoeken, we eten goed in mooie restaurants en we kraken wat mooie flesjes. En we kletsen bovenal goed bij. Mijn papa is nog fysiek en mentaal in topconditie, en daar moeten we dus nog jaren proberen van te genieten.

Maar toen ik mijn papa enkele maanden geleden zei: we moeten opnieuw een weekendje in onze agenda’s blokkeren aan het eind van het jaar om er samen op uit te trekken had hij een vraag. Het was z’n grote droom om nog eens met zijn twee zonen op reis te gaan. We zijn met z’n drietjes al eens samen in Barcelona geweest, maar dat is intussen zeker 12 jaar geleden, want ik had toen nog geen flat gekocht in de stad. Arn heeft drie dochters dus zijn dagen zitten altijd goed gevuld, en hij werkt in het onderwijs, dus zomaar even op vrijdagmiddag vertrekken is in feite geen optie voor hem. Maar vandaag is het Wapenstilstand, dus heeft Arn een dagje vrij, dus vanmiddag vertrekken de drie Ornelissen samen naar het mooie Barcelona.

Een blije trotse vader, en twee blije trotse zonen, we gaan er nog al eens van genieten met ons drietjes. Ik hecht ongelofelijk veel waarde aan een warme trouwe en eerlijke familieband, en dus denk ik dat het drie dagen vol mooie verhalen worden. De restaurantjes die we gaan doen zijn stuk voor stuk toppers, we hebben een mooi concertje geboekt morgenmiddag, en er is voldoende Wijn Ornelis in voorraad om er lange gezellige dagen van te maken. Maar ook niet te lang. Want in tegenstelling tot Arn en mezelf is papa geen nachtbraker. Ik weet nog goed dat twaalf jaar geleden we met ons drietjes pas een tafeltje rond 22u hadden bemachtigd in Commerc 24, een restaurant waar we absoluut heen wilden. Het was lekker, maar pas na tien uur beginnen dineren vond papa, de vroege slaper toch wat lastig. Hij viel ergens tussen gang zes en zeven zowat in slaap aan tafel. Dus we gaan nu in 2022 ook niet meer overdrijven met dat soort nachtelijke fratsen.