Een horeca-uitbater aan de kust ligt stevig onder vuur de laatste dagen, want hij heeft een “adults only” terras geopend. Dat wil zeggen: kinderen zijn er niet welkom. Je kunt je voorstellen dat dat veel mensen tegen de borst stuit. Maar de uitbater van het Brassi Beach Terrace in Oostende is resoluut. Er bestaan ook een heleboel hotels waar kinderen niet toegelaten zijn, en die plekken zijn best populair bij een bepaald publiek. Mensen zoeken er een beetje rust zonder het gejengel van kleuters of de drukte van pubers. Dus moet dat in zo’n strandbar evengoed kunnen. Op de koop toe heeft de uitbater, het casino van Oostende, naast dit “adults only” terras ook een terras waar je wel met de kinderen terecht kunt, en dat is dus vlakbij. Je hoeft dus niet te klagen, je kunt daar naartoe.
Jullie weten intussen wel dat ik niet hou van teveel regeltjes en bemoeienissen vanuit de overheid. Als iemand een zaak enkel voor volwassenen wil openen, dan moet dat natuurlijk kunnen. Anderzijds hou ik ook niet van teveel beperkingen. Je zult maar eens met je twee keurig opgevoede kinderen van 20 en 17 een drankje gaan doen aan het strand. “Het kind” van 17 mag dan niet binnen bij Brassi Beach in Oostende. Sorry. Regels zijn regels. Ik kan me voorstellen dat je dan als ouder niet zo blij reageert. Laat ik maar eerlijk zijn: ik vind het een hele moeilijke discussie. Er valt in beide richtingen wel wat te zeggen. Je kunt er kranten en blogs mee vullen, maar wie heeft er nu eigenlijk gelijk? Ik heb voor een keertje geen uitgesproken mening. Maar…
Ik wil er eigenlijk wel één ding aan toevoegen. Je mag als ouder zelf ook keuzes maken, en het is heus niet verboden om zelf een beetje logisch na te denken. Zijn mijn kinderen klaar voor deze bar of restaurant of zijn ze daar nog wat te jong voor? Ik heb me eerlijk gezegd in het verleden al enorm geërgerd aan kinderen die restaurants op stelten zetten door er als dollemannen doorheen te gaan crossen, of luidruchtig de andere gasten te verstoren. Niet plezant voor de andere gasten.
Anderzijds heb ik zelfs in absolute toprestaurants al behoorlijk jonge kinderen uitgebreid zien genieten van de speciale gerechten die daar geserveerd werden. Of ze kregen een aangepast gerechtje en zaten rustig wat te tekenen of spelen naast hun ouders aan tafel. Moet kunnen. Of dat voor die kinderen dan zo plezant is? Ik weet het niet. Maar je kunt ook niet gaan verwachten dat er naast het Hof Van Cleve een schommel, trampoline en springkasteel komen te staan. Er is een plek en een moment voor alles, en ouders met een beetje verstand kunnen perfect inschatten waar ze hun kinderen al kunnen mee naartoe nemen.
Want we zijn toch allemaal kind geweest, niet? We hebben ook moeten leren hoe we ons moesten gedragen. En dat ging ook niet altijd vanzelf. Denk ik. Het is intussen lang geleden. Maar je begrijpt wat ik wil bedoelen. Ik wil altijd het liefste uitgaan van het gezond verstand van ouders. Soms is dat wishful thinking, maar vaak gaat het goed. En als ze bij Brassi Beach in Oostende je kinderen nu liever nog niet zien komen, wel wandel dan lekker door. Het is een plek waar ze wat mensen die houden van rust die kans willen geven. Maak er nu ook geen rel van. Het is vakantie. Terrasjes genoeg. Geniet waar het wel kan. Er zijn grotere problemen in de wereld. Moet er nog zand zijn?
Een paar jaar voor covid zijn mijn papa André en ikzelf voor het eerst met zijn tweetjes naar Barcelona gekomen in de kerstperiode. De jaren voordien waren mijn ouders samen een paar keer in de zomer naar onze flat in Spanje gereisd, maar mama heeft bij een van de laatste landingen zo’n schrik opgedaan dat ze eigenlijk niet meer wil vliegen … Lees meer
Soms moet het eens kunnen: fastfood eten. Het is niet super gezond en je moet er niet mee overdrijven. Maar op de feestdag van de fastfood, 16 november moet er eens zot kunnen gedaan worden … Lees meer
Het wordt soms wel eens omschreven als een wondermiddel wanneer je ziek bent of koud hebt: kippensoep, daar knap je volgens de legende van op. Maar is het wel zo gezond als beweerd wordt … Lees meer
Laat ik maar met de deur in huis vallen, dat is moeilijk exact te bepalen. De hoeveelheid ontbijt die je zou moeten eten is verschillend van persoon tot persoon en is sowieso erg afhankelijk van verschillende factoren, zoals leeftijd, geslacht, activiteitsniveau en individuele behoeften … Lees meer
Soms gebeurt het dat ik moet koken voor mezelf alleen, en weet je wat? Vaak vind ik dat niet leuk. Ik ben graag samen met m’n lief, en ik vind het fijn om voor ons tweetjes te koken … Lees meer
Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar pizza’s zijn toch gewoon vaak veel te groot? Of je nu voor de diepvriesexemplaren gaat of je ze bestelt bij het pizzarestaurant in de buurt … Lees meer
In de herfst van vorig jaar stierf onze lieve Britse korthaar Gilbert . Het verdriet was groot en we beslisten om even te wachten met het in huis halen van een nieuwe poes … Lees meer
Ik probeer zoveel mogelijk op m’n gezondheid te letten. Ik wandel veel, ik drink veel water en iets minder alcohol dan vroeger en vooral: ik let op mijn eten … Lees meer