Gisterenavond gingen we dineren in Coque, een restaurant met 2 sterren in Madrid. Het interieur is spectaculair. Eclectisch. Met verschillende ruimtes waar je dineert. Het is een culinaire reis die start in de bar, de volgende hapjes krijg je in de immens uitgebreide wijnkelder, daarna in wat zij de “sacristie” noemen, een soort van kapel met enkel sherrywijnen. Vervolgens krijg je twee hapjes in de keuken, en dan pas ga je voor het eigenlijke menu aan tafel zitten. Een speciale ervaring met creatieve gerechten rond typische Spaanse ingrediënten. Maar eigenlijk begon de avond al hilarisch, bij het eerste hapje, in de bar.
We kregen daar om te beginnen een glaasje Vermouth met daarop een soort van grote luchtbel vol smaak die met veel rook ontplofte op ons glas. Dat was al bijzonder, een beetje grappig zelfs. Maar het eerste hapje dat we kregen was wel echt heel erg onverwacht. Het zag er in feite uit als een gevulde taco met schilfers op, maar het werd door het meisje dat ons serveerde voorgesteld als: “dickpic with guacamole and foie gras”. Ik geloofde m’n oren niet en vroeg haar beleefd: “can you repeat that please?” Mijn partner had immers net hetzelfde gehoord. Zegt dat Spaanse meisje dus opnieuw met een uitgestreken gezicht: “dickpic with guacamole and foie gras, sir”.
Wij proestten het letterlijk uit. Want het zag er best speciaal en creatief en onverwacht uit maar een dickpic was het zeker niet. Toen we het hapje half in een slappe lach naar binnen hadden gespeeld wisten we nog steeds niet wat we geproefd hadden. We moesten het weten, dus we hebben het maar aan haar collega gevraagd. Bleek het dus “chickpea” te zijn, kikkererwt, waar ze een krokantje van hadden gemaakt, maar zo sprak ze het in geen duizend jaar uit. Haar Engels was duidelijk niet zo heel erg goed. Ze had de hapjes dus fonetisch van buiten geleerd, met alle humoristische gevolgen van dien …
Ze maakte van de chickpea dus iets als “tjikpik”, kortom, dickpic. In een restaurant met de naam Coque is dat een keiharde binnenkomer, toch? Hilarisch.
PS: hieronder een foto van de bewuste dickpic. Wees beleefd, gelieve die niet ongevraagd naar andere mensen door te sturen.
Er zijn weinig dingen waar je werkelijk niks aan kunt veranderen. Je kunt je geluk een beetje maken, en je succes ook, maar het weer, daar kan geen mens iets aan doen … Lees meer
Onze reis naar India zit er op. Ik wil meteen met de deur in huis vallen: ik ben erg dankbaar. Dankbaar voor zoveel indrukwekkende impressies, voor zoveel schitterende ervaringen, voor zoveel dingen die ik weer heb bijgeleerd … Lees meer
Sinds het begin van de kerstvakantie ben ik begonnen aan het boek dat ik al lang heb aangekondigd, en waar blijkbaar veel mensen zitten op te wachten. Eindelijk is het zover: Mijn “Barcelona boek” komt er aan … Lees meer
Ik vind oesters best lekker, maar in tegenstelling tot de echt fanatieke liefhebbers ga ik er geen dozijn binnenspelen. Geef me er zes rauw op ijs en ik ben al meer dan gelukkig … Lees meer
8 januari gluten free day. Gluten zijn de paria’s van het hedendaagse dieet. Een tijdje geleden lazen we in de pers zelfs dat onze Belgische koning Filip zoveel mogelijk glutenvrij eet … Lees meer
Tempura is een Japanse kooktechniek waarbij lekkere ingrediënten, meestal zeevruchten of groenten, in een licht beslag worden gedoopt en vervolgens gefrituurd … Lees meer
Zelf slagroom maken is het makkelijkste wat er is. Ik doe het zelf vaak, omdat ik ook heel graag roomijs maak, en dat natuurlijk heerlijk is wanneer je dat serveert met een warme chocoladesaus en zelf geklopte slagroom … Lees meer
Over exact twee maand is het… 14 februari. Dan is het Valentijn. Het feest van de liefde. Maar zoveel mensen vinden dat een commercieel gedoe en zien het niet zitten om dan het verplichte romantische nummertje op te voeren … Lees meer