Hele bange dagen met onze liefste patiënt
Nieuws

Hele bange dagen met onze liefste patiënt

Gisteren werd een chaotische emotionele rollercoaster voor ons. Toen ik thuis kwam van de ochtendshow merkten we dat onze anders zo levenslustige Gilbert moe en lusteloos was. Mijn partner had dat al een dag in de gaten, maar ikzelf dacht gewoon: die slaapt wat veel. Oude kat hé. Maar toen we hem even van z’n dekentje haalden en zagen dat hij door z’n achterste pootjes zakte sloegen we wel in paniek. Uiteraard zijn we dokter Google gaan checken en we ontdekten meteen dat de kans groot was dat onze vriend een trombo-embolie had gedaan. Iets wat wel eens voor durf te komen, zeker bij katten op leeftijd, die net zoals onze Gilbert een zwak hart hebben. We lazen op internet dat we hem zo snel mogelijk naar de dierenarts moesten brengen.

Daar aangekomen erkende de dierenarts meteen de ernst van de situatie en ze zei: dat ziet er echt niet goed uit. Gilbert moest daar blijven voor verdere onderzoeken. Het was zo zielig. Hij die zo graag bij ons is en het liefste ligt te slapen op zijn favoriete plekjes in ons huis, of ons zelfs tijdens online meetings komt knuffelen, moest nu bij de dokter blijven. Maar hij was zo lusteloos dat ik blij was dat ik hem in professionele handen kon laten. Het verdict kwam al snel. Gilbert heeft een zwak hart, sowieso, en nu zit er ook water op z’n longen, en z’n maag staat bol van de lucht omdat hij door z’n zwakke hart een moeilijke ademhaling heeft. De dierendokter zei: we kunnen nog wat extra bloedverdunners geven, en hem hier laten, maar hier is ‘s nachts niemand, dus je kunt hem ook naar het dierenziekenhuis brengen. Of je neemt hem mee naar huis. Maar eerlijk: de prognoses zijn heel slecht. En dat zagen we zelf ook. Onze levenslustige vriend was een vodje geworden en hij reageerde op bijna niets. Een andere, maar lastige optie, was natuurlijk om hem te laten inslapen. Maar dat vonden wij sowieso te vroeg. Voor hem, maar ook voor ons.

Toen ik met onze lieve schat naar de dierenkliniek reed (waar de opstart-kost al sowieso rond de 800 euro draait) kreeg ik telefoon van Véronique; één van mijn allerliefste vriendinnen en de slimste en zachtste kattenvrouw die ik ken. Ook bij het overlijden van Gilbert z’n broertje, George, een paar jaar geleden was zij het die de juiste woorden van liefde sprak en er was voor ons met echt goede raad en tips. Toen ze hoorde hoe Gilbert er aan toe was zei ze: zou je hem niet gewoon mee naar huis nemen en hem daar in zijn vertrouwde omgeving heel veel rust en liefde gunnen. Als de dokter nog eens extra pilletjes wil proberen, doe dat dan maar, maar laat hem toch niet achter in de cleane omgeving van zo’n hospitaal waar hij helemaal uit z’n comfort zone in zo’n anoniem kooitje moet doorbrengen met allemaal buisjes en slangetjes aan zijn lijf. Doe hem dat niet aan Sven. Liefde heeft hij nu vooral nodig. Het is een oude meneer die er misschien nog eens door spartelen kan, ik hoop het oprecht, maar maak jezelf niet al teveel wijs. En koester ook geen ijdele hoop.”

Ik heb rechtsomkeer gemaakt. Heb de mensen van het dierenhospitaal gebeld dat we hem toch weer naar huis zouden meenemen. Ik ben nog extra medicijnen gaan halen en heb hem rustig boven in zijn mandje gelegd. Maar wat was hij zielig. Pijn had hij niet, hij was niet aan het schreeuwen. Dat deed ons wel hopen dat er iets anders aan de hand was dan zo’n trombo-embolie die blijkbaar super pijnlijk is voor poezen. En toen we eenmaal tien minuten thuis waren belde de dierenarts ons terug. Ze hadden het bloed van onze kanjer uitgebreid onderzocht en hadden plots een ander vermoeden: het lijkt er op dat Gilbert een auto-immuunziekte heeft en z’n eigen rode bloedcellen aanvalt. Het resultaat van het bloedonderzoek was echt niet goed, maar misschien zou cortisone hem nog wel beter kunnen maken omdat dat de ontsteking stil kan leggen. Wij dus terug naar de dierenarts, en onze patiënt kreeg een shot cortisone. Ook wat antibiotica en iets om de druk op z’n maag die vol met lucht zit te verminderen. En hij mocht weer mee naar huis. Maar er wordt ons niet veel hoop gegeven. De prognoses zijn niet al te best. Hij is oud en zeer zwak.

Het is een bang weekend hier. Gisteren hebben we alle afspraken afgezegd. De vrienden met wie ik langs de Leie wou gaan dineren in de Halifax zijn toevallig ook de jongens die voor Gilbert zorgen als wij in Spanje zijn, dus die begrepen het maar al te goed. Ze hebben frietjes in de frituur gehaald en we hebben op het terras kunnen praten over de liefde voor onze kat en zij over die van hun, we zijn elk half uur Gilbert gaan knuffelen, en we hebben ook geklonken op het leven en de vriendschap.

Met een bang hart ben ik vanmorgen zeer vroeg de trap opgegaan om te kijken hoe het met Gilbert was. En eerlijk: het lijkt een beetje beter te gaan. Hij beweegt z’n staart en spint wanneer je hem streelt. Hij was ook al op de kattenbak gegaan en had een klein beetje gegeten en gedronken. En: hij wandelde een beetje rond, en sprong zelfs via een stoel op mijn bureau om tegen mij aan te komen liggen en mij kopjes te geven. Maar daarna is hij weer in de diepste slaap ooit gegleden, iets waar hij overigens al jaren veel talent voor heeft.

Het is moeilijk. We zijn klaar om afscheid te nemen als dat binnenkort moet, hoe moeilijk dat ook zal worden. Hij is bijna elf en een serieuze hartpatiënt. Hij heeft een zalig leven gehad, dat we niet willen rekken met nodeloos lijden. Daarvoor zien we hem te graag. Maar anderzijds is er toch dat sprankeltje hoop. Misschien gaat die cortisone de ontsteking toch de baas kunnen, en zal onze lieve Gilbert (een kat heeft immers zeven levens) nog eens een nieuwe adem vinden, en nog een tijdje bij ons mogen blijven. Wij hopen het zo hard. Hij is de schattigste, de liefste, de meest aanhankelijke kat ooit, hij is onze lieverd, hoort zo hard bij ons gezinnetje. Hem binnenkort misschien moeten lossen maakt ons triest en bang. Maar als het zo moet zijn, zullen we hem zijn rust gunnen.

Sorry dat ik wat stiller ben op sociale media. We proberen nu even alle aandacht aan onze patiënt te geven. Elke katten-knuffel van dit weekend nemen ze ons nooit meer af. We gaan daar samen van genieten zoveel we kunnen. Duim voor onze lieve kanjer alstublieft.

Gerelateerde nieuwsberichten

Een dilemma: World Gym Day vieren, of enkel wandelen?

Vandaag is 12 september, dat is World Gym Day. Ik ben nu een kleine maand gezonder aan het leven, met goed resultaat. Ik ben zo’n kleine 7 kilo kwijt, de XL-hemden hangen weer verder weg in de kast omdat ik weer in de L kan, en ik voel me vooral beter … Lees meer

Gruwelijke eerste schooldag...

Gruwelijke eerste schooldag…

Ik was zes. Ik was een klein Svenneke. En ik mocht naar het eerste leerjaar in de basisschool in Knesselare. Dat ik me 45 jaar later die eerste schooldag nog herinneren kan heeft maar één reden: ik werd meteen gestraft voor baldadig gedrag op de speelplaats … Lees meer

IMG_5323 2

Vandaag gaan we lunchen in het tweede beste restaurant ter wereld

Vandaag komt een droom uit. We gaan lunchen op een van de meest iconische plekken in de wereld. Bij Asador Etxebarri in Baskenland. Het verhaal van dit restaurant is zeer bijzonder … Lees meer

Waar komt lasagne vandaan en welke variant is mega lekker?

Iedereen houdt van lasagne, jong en oud. Vandaag kun je lasagne op zoveel verschillende manieren eten. Op de klassieke manier, maar ook met vis (mijn visboer C-Food in Lochristi heeft altijd twee verschillende vis-lasagnes in de aanbieding, eentje met zalm en een met zeevruchten en beiden zijn heerlijk) … Lees meer

Velissima

Slechte ervaring in Velissima in Barcelona

Gisteren iets vervelend voor gehad op restaurant in Barcelona. We gingen na een hele lange wandeling in de zon iets eten aan het strand. Ik wou eens iets nieuws ontdekken, en mijn partner had enorm zin in pizza, en wist een restaurant aan de achterkant van het W Hotel dat blijkbaar prima pizza’s heeft, een goede Italiaan, Velissima … Lees meer

Ik zorg voor de beste muziek voor deze zomer!

Mensen die me al een paar jaar volgen weten dat ik een paar playlists heb staan die openbaar zijn op Spotify. eentje daarvan is “Would Be Chef Summernights” … Lees meer

Onveiligheid Barcelona

Toeristen niet meer welkom in Barcelona?

Van een slechte timing gesproken. Net nu ik een dikke maand een reisgids uitheb met als naam “Mijn Barcelona” waarmee ik nog meer mensen wil motiveren en helpen om deze prachtige, gastvrije stad te ontdekken, was er een “gigantische betoging” in Barcelona tegen toeristen … Lees meer

Sugar cookie day: recepten van mijn favoriete koekjes

Sugar cookie day: recepten van mijn favoriete koekjes

Vandaag is sugar cookie day. Dat is in Amerika heel wat. Dan worden er volop koekjes gebakken en uitgedeeld. Ik probeer zelf niet al teveel suiker te consumeren … Lees meer