Het eerste drie sterren restaurant waar ik ooit at

Het was 2003, 7 juni. Ik weet het nog goed. Ik had al veel lekkers gegeten in mijn leven. Zelfs al in sterrenrestaurants verschillende keren. Een paar keer in een restaurant met twee sterren. Maar nog nooit in een driesterrenrestaurant. Had ik nog niet echt gedurfd. Bang dat dat veel te duur zou zijn voor mij. Maar voor mijn dertigste verjaardag wou ik eens iets speciaals doen. Samen met mijn liefste en met mijn ouders gingen we eten in Bruneau, een legendarische culinaire tempel in Ganshoren in Brussel.

Wat zou dat eigenlijk betekenen: die drie sterren? Ik vroeg het me af. Was het eten er nog beter? De service nog indrukwekkender? Het decor nog chiquer? Ik was benieuwd. En we gingen trouwens alle vier voor het eerst naar een restaurant met de hoogste onderscheiding mogelijk. Mijn ouders en mijn geliefde waren er ook nooit geweest. Spannend hoor.

Het werd een onwaarschijnlijke belevenis. Alles klopte die avond. Het decor was fantastisch met al het ingelegde marmer en hout. De bediening was abnormaal klassevol. Wel voornamelijk in het Frans, en behoorlijk stijf, maar dat hoorde er toen bij, dachten wij. En het eten: wow. Bruneau was inderdaad een chef zoals we er nog geen tegen waren gekomen. Dit was af en indrukwekkend. Klassiek, maar groots. En ja, het koste een stuiver. Maar ik had er voor gespaard, en je wordt maar één keer dertig.

Het was 7 juni 2003, nu meer dan 15 jaar geleden. En het was ook echt de topperiode van het restaurant. The place to be in Brussel en omstreken. Later verloor het restaurant z’n derde ster, en nog later zelfs een tweede. Ik snapte het niet helemaal, want tot op het einde bleef Jean-Pierre Bruneau fantastisch koken. Vernieuwend was z’n keuken niet echt meer na al die jaren, dat is waar, maar moet dat altijd? Klassiekers zijn ook nodig, en die kon hij als de beste maken. Eind 2017, de chef was toen al 74, kondigde hij aan om te stoppen met het restaurant. Het was het einde van een tijdperk.

Sinds vorig jaar werd Bruneau overgenomen door één van de vroegere sous-chefs van meneer Bruneau, Maxime Maziers. De jonge chef die ervaring opdeed in verschillende grote huizen is vast van plan om Bruneau weer in al z’n klasse, eer en glorie te herstellen, en er weer een culinaire tempel van te maken, en wij gaan het vanavond dus met enkele goede vrienden uittesten. De bespreking van ons etentje volgt binnenkort.