Het eerste etentje in Lochristi was er boenk op…

Het was nogal wat. Dik 48 uur lang zijn we constant aan het uitpakken geweest. Ons hele leven zat in dozen de voorbije week, maar staat intussen weer in kasten in een splinternieuw huis. Gisterenavond mochten we voor het eerst uitpakken, op de figuurlijke manier. Ons nieuwe huis tonen aan mijn familie, mijn ouders, mijn broer en zijn vrouw, en de drie nichtjes.

Ze zouden om 6 uur komen. Wij waren klaar met uitpakken om vier uur, en werkelijk geradbraakt. Maar ik moest en zou het etentje laten doorgaan. Ik heb gedaan wat ik kon. Ben naar de supermarkt gereden en heb belachelijk veel aperitiefhapjes meegenomen. Wel vijf soorten humus, gemarineerde scampi’s, kaasjes, vleesrolletjes gevuld met kaas en vijgen. Enfin, zowat de hele collectie. En chips. En champagne en kinderchampagne.

En daarna heb ik couscous gemaakt. Dat is een klassieker bij mij wanneer het snel moet gaan. Heet water en boter of olijfolie toevoegen aan de couscous en je kunt aan de slag. Ik heb daar dan tapenade van zongedroogde tomaten aan toegevoegd, en tapenade van paprika. Ook gehalveerde kerstomaatjes en een volledige komkommer in brunoise, wat kappertjes ook, parmesaanse kaas, verse bieslook en lekker veel kruiden en extra olijfolie. En daar heb ik dan kipplakjes bij geserveerd.

En als nagerecht: taart. Een flantaart en een confituurtaart. En die ben ik allebei gaan halen bij bakker Gerry in Eksaarde. Jaren lang had Gerry een rubriek in mijn ochtendshow bij Q-music. En nu ben ik voor het eerst in zijn bakkerij geraakt. Eksaarde is niet zo ver van Lochristi.

Het was improviseren. Het moest snel gaan. Mijn rug kraakte, en ik kon nauwelijks nog op m’n benen staan. Maar mijn hart huppelde toen m’n familie arriveerde. En ik voelde dat we de juiste beslissing hebben genomen. Mensen ontvangen voor een etentje is misschien wel het liefste wat ik doe. En mijn familie verwennen is daarvan de overtreffende trap. M’n ouders zo trots zien doet me ongelofelijk veel plezier. M’n broer en z’n vrouw zien genieten is zo zalig. M’n nichtjes het huis met al z’n hoeken en kanten zien ontdekken is super. En m’n petekindje Estée die tokkelde op de piano alsof ze het al jaren deed was een fantastisch moment.

Vanaf nu is het al zover. Deze grote hoop bakstenen, dit enorme project is van een huis nu al een beetje een thuis geworden. Want m’n familie is op bezoek geweest en we hebben lekker gegeten en wijn gedronken. Het was niks spectaculair qua eten, maar het was exact wat we nodig hadden. En de voorbije nacht heb ik geweldig geslapen, zo zo diep. Ik ben kapot, m’n lijf kraakt en vandaag ga ik niks niks niks doen, maar ik ben zozo gelukkig.