Vanmiddag is het eindelijk zo ver. Eigenlijk zou dit etentje al vorig jaar in de lente moeten plaats gevonden hebben. Want dan zou mijn lieve nichtje Anna haar vormsel en plechtige communie gedaan hebben. Door Covid is dat toen niet kunnen doorgaan. De communie in de kerk zelf kon niet, en het feestje daarna uiteraard ook niet. We zaten toen in de allerstrengste lockdown, niets kon en mocht.

Ik weet zeker dat dat best rot voor Anna was. Uit mijn kindertijd herinner ik mij nog goed hoe mooi die speciale dag wel was. Het kiezen van de mooie kleren, iedereen van het gezin die zich netjes opdirkte, de plechtige mis ook, met de bisschop die je zalfde met een kruisje op het voorhoofd. En het feest nadien maakte het natuurlijk helemaal af. En de kaartjes die je kreeg, en de vele cadeautjes. Ik vond het toen, midden jaren tachtig, een zalige dag. En Anna had er vorig jaar ook heel veel zin in, dat weet ik zeker. Maar ja, toen kwam covid natuurlijk.

De plechtige communie van Anna ging later op het jaar wel door, eind september, maar samenkomsten en etentjes met vrienden en familie mochten toen al niet meer. Alweer een streep door haar rekening. Maar mijn broer en mijn schoonzus hebben altijd gezegd: zodra we weer met de familie mogen samenkomen, en we een goede datum vinden, gaan het feest en het etentje wel door.

En vanmiddag is het dan eindelijk zover. We kijken er ontzettend naar uit. Voor Anna moet en zal het een super mooie feestdag worden, haar speciale dag, maar voor ons allemaal ook, eindelijk weer eens samen kunnen zijn met de ganse familie. Ik denk dat we elkaar nog altijd niet gaan kussen en knuffelen, ook al is iedereen op de kinderen na dubbel gevaccineerd, maar weer eens gezellig samen kunnen zijn, en klinken op Anna en op het leven is nu al een prachtig vooruitzicht.

Anna wacht trouwens ook al veel te lang op haar cadeau van ons. Het is de gewoonte om onze neefjes en nichtjes voor hun eerste communie twee dagen mee te nemen naar Disneyland Parijs. En voor hun plechtige communie mogen ze een midweek mee naar Barcelona. Met haar grote zus Juie hebben we dat een zestal jaar geleden gedaan en dat was fantastisch. We hebben veel bezocht, goed gewandeld, we zijn naar FC Barcelona gaan kijken, hebben lekker gegeten samen, en ze heeft kleren mogen shoppen. Een paar dagen pure quality-time met ons drietjes. Dat hadden we vorig jaar dus ook met Anna willen doen, maar dat is er uiteraard ook niet van gekomen. Maar vanmiddag is het zover, dan leggen we de agenda’s samen, en vinden we zeker een mooie periode om met ons drietjes weg te vliegen naar de zon in Barcelona. Ein-de-lijk!