De verjaardag die we vanavond zeker zullen vieren!

Eierkoeken met heel veel bruine suiker, en die suiker mocht smelten in de pan. In jouw heerlijke groentesoep zaten er altijd lettertjes van pasta. De taal werd er met de soeplepel ingegoten zeg maar. Dat zal ik me altijd blijven herinneren. En donker tafelbier ook. Bij jou en pepe Daniël mochten we tafelbier drinken als we als kind kwamen eten. Het waren zalige tijden. Ze zijn lang lang voorbij. Maar we zullen ze ons voor eeuwig herinneren.

Vandaag is je 100ste verjaardag. In een interview 8 jaar geleden zei je dat je 100 zou worden. We geloofden ook dat dat zou lukken, meme Maria. Je was een sterke vrouw die veel had meegemaakt maar toch nog vol energie en vuur zat. Die 100ste verjaardag zouden we vandaag uitgebreid gevierd hebben. Met lekker eten, en met een goed fleske. En jij zou verteld hebben over het leven met z’n mooie en minder mooie kanten.

Jammer genoeg ben je een paar jaar geleden dan toch van ons heen gegaan. Zomaar in je zetel, na een lekkere lunch met een glaasje lekkere wijn. Onverwacht. Maar wel vredig. We waren allemaal triest, maar hadden er vrede mee. Je had een prachtige leeftijd bereikt, en je was op een rustige manier mogen vetrekken. “Een mens zou er voor tekenen,” zeiden we tegen elkaar. Dat gaf troost.

Gisteren zei ik nog tegen mijn papa: “misschien goed dat meme Maria covid niet meer heeft moeten meemaken. Het zou een trieste 100ste verjaardag geweest zijn.” Nu gaan we het toch vieren. Met de familie. Met een online aperitief. We gaan herinneringen aan je ophalen, en we gaan vanavond klinken met z’n allen op wat een prachtige vrouw jij wel was.

En ik ga soep maken met letterkes. En met mijn lepel zal ik dan schrijven hoe graag we je hebben gezien. We missen je meme. Vier maar een mooie honderdste verjaardag, daarboven met pepe en met je dochter tante Lutje. Je hebt het meer dan verdiend.