Hoe de stranden bij Barcelona verdwijnen

Terwijl het weer in Vlaanderen maar blijft kwakkelen, is het in Barcelona (een beetje zoals elke zomer) lekker warm en droog. Je zult in juli maar heel uitzonderlijk eens een druppeltje regen zien vallen. Mensen lopen goedgezind in de stad, en op de stranden liggen ze heerlijk te bruinen in de zon. Ik ben zelf niet zo’n zonneklopper. Bleek velletje, weet je wel. En op de koop toe lijkt het me niks om een hele middag in het zand tussen andere half blote mensen te liggen niksen. Maar langs het strand en de zee wandelen is dan wel weer iets dat ik graag doe. Wanneer mijn wandeling niet de bergen in gaat, dan loop ik vaak richting strand. Stiekem een beetje mensen kijken. Ik vind het echt één van de grote troeven van deze stad, je hebt zowel de bergen als de zee en het strand. Heerlijk.

Wat me bij mijn wandelingen deze week wel een beetje opviel is dat op sommige plekken het strand hier in Barcelona wat kleiner lijkt dan de vorige jaren. Kan niet, denk je, maar dat kan jammer genoeg wel. De stranden in Barcelona zijn er namelijk niet altijd geweest. Ze zijn aangelegd bijna dertig jaar geleden, voor de Olympische Spelen van 1992. Voor die nieuw aangelegde stranden en de Olympische haven moesten traditionele volkse wijken aan zee wijken. Oude pakhuizen en visrestaurantjes gingen onherroepelijk tegen de vlakte en werden vervangen door hippe strandbars en sportinfrastructuur. Tegen het nu zo populaire strand werd destijds dan ook flink geprotesteerd door sommige locals. Maar het strand zelf is dus ook fake, en het zand werd destijds massaal verscheept vanuit Egypte. Wat een onderneming moet dat niet geweest zijn?

Het probleem is dat dat nep-strand uiteraard onderhevig is aan stevige erosie, en dat er elk jaar verschillende meters zand verdwijnen in zee, en zeker op de meer Noordelijk gelegen stranden rond de stad. En de laatste jaren zou dat effect versneld plaats hebben gevonden door diverse stevige stormen. Op luchtfoto’s is dan ook te zien hoe er op verschillende plekken aan en rond Barcelona jaar na jaar stukjes strand verdwijnen. Toch willen het stadsbestuur en de regionale overheid niet lijdzaam toekijken, en wordt er elk jaar flink geïnvesteerd, en wordt er echt gewerkt aan het herstellen van het populaire strand. Zeker wanneer je in de winter en in het voorjaar langs het strand wandelt kun je vaak vrachtwagens en bulldozers aan het werk zien om het gevecht tegen de zee te winnen. Er worden her en der ook extra golfbrekers aangelegd ook om deze erosie tegen te gaan. Het strand is en blijft een gigantische trekpleister voor locals en toeristen, en dat mogen ze niet zomaar laten verdwijnen. Maar het blijft een bitse strijd van de mens tegen de natuur…