Ik ben nu twee dagen in Barcelona en veel mensen vragen hoe het hier voelt. Ze willen misschien ook nog graag het vliegtuig of de auto inspringen en een beetje komen genieten van het mooie weer, de tapas, en het ultieme vakantiegevoel. Maar wat is de situatie nu in Spanje? Voelt het veilig of eerder beangstigend? Hoe zit dat in de horeca en moet je nu echt overal mondmaskertjes dragen?

Eerst en vooral: het voelt heerlijk om hier te zijn. Omdat ik spulletjes wil meenemen naar België ben ik met de wagen gekomen en die rit ging erg makkelijk. Er waren geen controles aan de grens, dus dat zit snor. Ik was eerlijk gezegd nog niet zo snel geneigd om weer te vliegen, maar ik sluit niet uit dat ik dat binnenkort wel weer doe. Al zie ik er wel wat tegenop om twee uur met een mondmasker op te zitten. Want eerlijk, ik hou niet van die dingen.

Wat het dragen van mondmasker betreft, is de situatie hier in Spanje toch een stuk anders dan in België. Van zodra je in het openbaar geen 2 meter afstand kunt bewaren van andere mensen ben je verplicht om er eentje te dragen. Wanneer je een winkel of een overdekte markt binnengaat moet je er sowieso één op. Dat is verplicht. En dan spreek ik niet enkel over voedingswinkels, maar werkelijk alle winkels en openbare gebouwen.

Daardoor zie je op straat ontzettend veel mensen met een mondmasker op. Het is hun tweede natuur geworden, ze lijken er niet meer over na te denken. Het hoort gewoon bij buitenkomen. Volgens mij heeft zo’n 70 procent van de mensen er constant eentje op wanneer ze buitenkomen. In de winkelstraten loop je vaak toch minder dan twee meter van elkaar en dan is het in principe verplicht. Wanneer ik vraag aan Spaanse vrienden hoe ze zich daar bij voelen, zeggen de meeste dat het er gewoon bijhoort: covid heeft lelijk huis gehouden in Spanje, en ze voelen de verantwoordelijkheid om zichzelf en anderen te beschermen.

Bij het sporten, fietsen, joggen, rolschaatsen of (sportief) wandelen, zie je het minder. Dan moet het ook niet. Maar ook al sportend dragen sommige mensen toch een mondmasker. Ik snap niet hoe ze het volhouden, ik draag zo’n ding echt niet graag, maar soit, alles voor de veiligheid zeker?

Op de koop toe staan aan heel veel ingangen van winkels mensen die je vragen om je handen te ontsmetten. Niet overal, maar toch op veel plekken. Nog iets geks, bij de kruidenier waar ik m’n verse groenten en fruit haal moet je verplicht je handen in van die kleine plastic zakjes steken en die zo als een soort van handschoenen gebruiken om je verse groenten en fruit uit de rekken te nemen. Logisch, want iedereen grabbelt en voelt of het fruit wel rijp is, maar echt makkelijk is het toch niet.

In de horeca is het anders, daar dragen enkel de obers een mondmasker. Wanneer mensen aan tafel zitten dan hebben ze geen mondmaskers aan. Net zoals bij ons. En ik moet eerlijk zeggen: de tafeltjes op de terrassen staan even dicht bij elkaar als vroeger. Er zit heus geen anderhalve meter tussen alle tafels. Dus eens je je neerzet zit je gewoon belachelijk dicht bij elkaar. En de Spanjaarden kunnen nog wel eens luidruchtig zijn, en met veel emoties praten, dus dat voelt gezellig en vertrouwd, maar echt veilig zal het wel niet zijn.

Wat de horeca betreft is er nog iets dat opvalt. Heel veel restaurants en cafés houden de deuren nog altijd dicht. Blijkbaar blijft er in Spanje steun vanuit de overheid komen tot na de zomer, wanneer je nog niet open kunt of wilt doen. En veel eigenaars beslissen dan maar om nog een beetje te wachten. Daardoor is maar een goede 40 procent van de horeca vandaag geopend. Het gevolg is dat de zaken die wel open zijn, gigantisch goed draaien, en dus ook overvol zitten. Reserveren is meer dan ooit een must, zeker als je op een terrasje wil lunchen of dineren.

Kortom: de situatie is dan wel verschillend met die in België maar het voelt best OK. Ik heb altijd mijn mondmaskertje bij, maar ik zet het enkel op wanneer ik de winkels binnen moet. Ik draag die dingen niet zo ontzettend graag namelijk. Maar dat is ook OK, als je je afstand van mensen kunt houden is dat prima. Ik heb intussen al veel gewandeld, en lekker gegeten binnen in mijn lievelingsrestaurant Via Veneto en buiten bij de heerlijke Japanner Robata, en beide etentjes vielen uitstekend mee. Het is gewoon heerlijk om terug te zijn, en het voelt echt als vakantie. Dus laat niks je tegenhouden als je er zin in hebt om ook naar het Zuiden te reizen deze zomer, het voelt prima aan.