HOUDEN OOK DE YOGA-BV’S DE DRUGSMAFFIA IN STAND?

Misschien raar om het op deze blog over drugs te hebben. Hier gaat het over eten en over genieten, over reizen en ontspannen, over gezond eten en leven. Wat doen drugs hier dan? Wacht even. Het gaat hier ook over wijn, en porto, cognac en whisky. Over cocktails en digestieven. Want dat hoort natuurlijk allemaal bij het ‘goede leven’ zoals ik het zelf ook graag leef.

Voor mij staan drugs daar gigantisch ver van af. Je zult hier dus in geen duizend jaar een vergelijkende smaaktest ‘lijntjes coke’ krijgen. Stel je voor. Maar een vergelijkende test rode wijn, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Misschien ook speciaal, want ik probeer natuurlijk zo gezond mogelijk te leven, ik wandel veel, ik eet gezond, en voor mij hoort af en toe een lekker wijntje daar absoluut bij. Terwijl, laat ons gewoon eerlijk zijn, alcohol ook een soort van drug is. Niet supergezond, voor veel mensen verslavend, en hoe lekker een glaasje wijn ook is, het is ook een soort van vergif.

Gisteren zei de burgemeester van Antwerpen, Bart De Wever, in de kranten van De Persgroep, over de drugsoverlast in zijn stad: “Ik erger mij rot aan de yogasnuivers die bijvoorbeeld opkomen voor luchtkwaliteit, maar er blijkbaar geen enkele moeite mee hebben dat ze een criminele keten in gang houden.” Hij verwijst daarmee uitdrukkelijk naar een term die uit Nederland komt overgewaaid.

Op de site van de Nederlandse krant “Vrij Nederland” stond onlangs een interview met criminoloog Ton Nabben. Hij heeft het daarin ook over die zogenaamde ‘yogasnuivers’ waar de burgemeester nu ook over praat. “De ene dag sporten ze, de volgende studeren ze, en in het weekend snuiven ze: de huidige generatie feestgangers bestaat uit ‘agendahedonisten’, twintigers die drugs gebruiken om te ontsnappen aan de stress.”

Bart De Wever heeft gelijk wanneer hij zegt dat het zogenaamd recreatieve drugsgebruik van dit soort jongeren maar ook van vele andere, vaak hoger opgeleide ‘hippere stedelingen’ mee de criminaliteit van het drugsmilieu in stand blijft houden. Wanneer mensen met genoeg geld het normaal vinden, om na een week hard werken, even een lijntje te snuiven om aan de stress en de drukte te ontsnappen, dan moet de bevoorrading natuurlijk ook onderhouden blijven, en zo houden deze mensen, die anders zowel met ‘gezond leven’ als met andere maatschappelijke thema’s bezig zijn, de drugsmaffia gewoon in stand. Dus ja, die occasionele gebruikers zijn mee verantwoordelijk. Daar kun je niet onderuit. Zonder vraag geen aanbod.

Vaak krijg ik de roddel te horen dat veel BV’s, zelfs politici, zangers, artiesten, en ja, ook radio- en TV-figuren ook gretig hun lijntjes snuiven wanneer ze in het weekend even wil ontstressen. Om maar met de deur in huis te vallen: die geruchten bestaan. En soms zijn er zelfs verhalen en aanwijzingen over bepaalde collega’s, en erg bekende Vlamingen. Wat dat betreft is onze wereld dus niet zo verschillend van andere ‘werelden’.

Alleen, heel oprecht, ik heb nog nooit, ik herhaal “nooit” drugsgebruik in mijn persoonlijke omgeving of vriendenkring gezien. Wellicht ga ik niet naar de juiste/foute feestjes. Ik ga liever op restaurant met mijn liefste en familie en vrienden, of ik kook, iets thuis, party’s daar zie je me niet of zelden. Misschien ben ik ook helemaal niet hip meer (oef), dat is allemaal best mogelijk. Ik denk dat het feit dat ik zeer expliciet blijf herhalen dat ik drugs fout vind, en er niks mee te maken wil hebben, ook wel iets uitmaakt. Wanneer je niet geïnteresseerd bent, gaat het ook in een bochtje om je heen, zoiets?

Gelukkig maar: ik wil echt niks met drugs te maken hebben. Ik wil er ver van weg blijven. Ik zou het ook echt niet zo goed begrijpen van vrienden of kennissen. Dus als ze gebruikers zijn, zullen ze het mij niet zo snel zeggen. In mijn eigen huis zou ik het nooit aanvaarden, en ik zou er heel kwaad van worden als iemand er mee tevoorschijn zou komen. En als ik het ooit op een feestje bij vrienden zou zien, dan was ik meteen riebedebie. Ik ken het niet, wil er ver weg van blijven, snap niet dat gezonde normale mensen er zich willen aan wagen. Drugs zijn zo gevaarlijk, en maken keiveel kapot. In je eigen leven, en ook in de maatschappij. Bart De Wever heeft gewoon gelijk: ook occasionele gebruikers houden een perverse en zeer gevaarlijke industrie mee in stand.

Dit gezegd zijnde wil ik graag nog eens terugkomen op wat ik in het begin van deze column schreef. Want ook al ben ik erg met gezondheid en een goed en evenwichtig leven bezig, ik drink wel nog altijd graag een glaasje alcohol. Ik heb zelfs een fraaie wijnkelder. En ik deal. Ik neem weleens een keertje een fles goede wijn, champagne of cognac mee naar vrienden. En ik vind dat ook erg normaal. Maar ik besef maar al te goed dat alcohol eigenlijk ook een soort van gelegaliseerde drug is. Maatschappelijk aanvaard, maar ook niet onschuldig.

Net daarom wil ik mij niet ingraven in mijn grote gelijk. En ook wel de discussie aangaan. En dat zou de burgemeester van Antwerpen misschien ook moeten doen. Is repressie de enige mogelijkheid om drugsgebruik aan te passen? Of moet er op andere manieren omgegaan worden met de drugsproblematiek? Ik weet het niet. Ik twijfel. Ik ben geen expert. Ik ben blij en vooral opgelucht dat ik werkelijk niks met drugsgebruik te maken heb en het ook niet zie in mijn vriendenkring, maar ik wil daarom ook niet zwart-wit denken en begrijpen dat dit een complexe zaak is, waar het laatste woord nog niet over is gezegd. Maar dat de overlast voor de Antwerpse bevolking moet stoppen, daar is iedereen het wel over eens. Toch?