Sorry, ik ben geen pepe maar een echte hipster!

Wanneer ik in Barcelona ben en naar de markt ga, dan doe ik dat te voet. Ik doe zowat alles te voet in deze stad. Heel af en toe, wanneer we eens wat verder op restaurant gaan en ik niet bezweet toe wil komen, zullen we eens een taxi nemen. En soms als we echt moe zijn, na een etentje ook, maar meestal niet. Ik heb deze zomer gemiddeld één keer per week een taxi genomen. De rest wandel ik. Dus ik mis hier absoluut geen auto. Ik wandel om te sporten, ik wandel om te winkelen, ik wandel naar de meeste restaurants, naar concerten, naar etentjes met vrienden. Ik stap per week op die manier meer dan 150 kilometer. Kan ook makkelijk in deze bijna altijd zonnige stad.

Voor mijn dagelijkse inkopen en voor etentjes met vrienden of familie ga ik trouwens altijd naar dezelfde markt: Mercat del Ninot op amper 600 meter van onze flat. Het is één van de tientallen overdekte markten in Barcelona en je kunt er echt alles vinden. Super handig, super vers, betaalbaar, totaal niet toeristisch. Ik ben één van de trouwste bezoekers van deze markt. En ik ga er dus, uiteraard, te voet naartoe.

Vroeger ging ik met lege handen en zonder tas naar daar. De plastic zakjes waren toch gratis, en ook handig, want ik kon er nadien mijn vuilnis in kwijt, dat ik dan in één van de containers op de hoek van elke straat kon gooien. Een jaar of drie geleden was het rijk van de gratis plastic zakjes echter uit in Barcelona, Spanje moest de regels van de Europese Gemeenschap volgen. Dus voortaan moest je betalen voor die plastic zakken. Dat vonden de marktkramers niet fijn, dus ze hingen uitgebreid boodschappen met excuses en hier en daar een verwijt aan Europa aan hun kramen.

Maar plastic tasjes zijn natuurlijk ook redelijk onhandig als je veel aankopen wil doen. Als een muilezel met zes à zeven overvolle zakjes lopen sleuren is super vervelend. Ook al is het maar 600 meter. Die tasjes snijden in je handen, wegen veel te zwaar, scheuren soms, enfin, handig zijn ze niet per se. Maar er is een oplossing: een winkelkarretje.

Ongeveer elke inwoner van Barcelona heeft er wel zo eentje, want dagelijkse aankopen doen bijna alle stadsbewoners op de markt. Jong en oud gaat er mee winkelen. Het is zo’n zak op wieltjes waarin je ontzettend veel kwijt kunt. Je hebt geen plastic zakjes meer nodig, je stapelt alles gewoon netjes op elkaar in de tas, en het is gedaan met sleuren want je aankopen lopen op wieltjes. Letterlijk.

Ik heb er zo eentje gekregen vorig jaar als nieuwjaarscadeau van mijn schoonmoeder, ja nu klink ik dus echt hip. Not. Ze vroeg me vorig jaar of er iets leuks of nuttigs was dat ik nog graag eens zou krijgen, en ik dacht: zo’n XXL boodschappentas op wieltjes, dat zou ideaal zijn voor Barcelona. Het blijkt tot op vandaag één van de meest nuttige cadeaus die ik ooit gekregen heb. Ik ben er erg dankbaar voor.

Vanochtend was ik er weer eens mee naar de markt gegaan, want straks komen er Belgische vrienden dineren en ik wist dat ik veel zou kopen, plus: ik moest nog wat lege wijnflessen van de voorbije avonden naar de container rijden. Toen ik een filmpje opnam in onze lift, kreeg ik meteen de vraag van een volger die zich afvroeg hoe ik als fervent wandelaar de lift durfde te nemen. Ik kon toch even makkelijk de trap nemen? Dus ik vertelde op Instagram de reden voor mijn liftgebruik: ik had mijn winkelkarretje mee!

Er waren wel wat mensen die vonden dat ik nu officieel tot de kalende grijze klasse van de pepe’s was toegetreden. Maar ik vind dat ze dwalen. En dat vonden veel van m’n volgers ook. Zo’n boodschappentas op wieltjes is net geweldig hipster. Waarom? Moet ik het echt uitleggen? Ik wandel naar de markt, dus ik gebruik geen vervuilend vervoer. Ik gebruik ook geen plastic zakjes meer.

En op de koop toe belast ik mijn gewrichten en rug niet, dus ik ga de maatschappij ook niet op medische kosten jagen. OK, dat laatste is een beetje vergezocht. Sorry, ik wil precies te graag hipster zijn. Maar geloof me, ik ben echt zo blij met mijn karreke. En ik ben echt de gelukkigste mens als ik zo naar de markt mag gaan, en terug kom rijden met die tas vol verse groenten, vis, vlees, fruit, en verse eitjes. Noem mij maar pepe, maar dan wel een hippe van 46. Een nog niet eens zo oude knar met een hippe kar.