Hoe moe ben jij nu op de schaal van richter? Dat was de vraag die een fijne vriend en luisteraar van de ochtendshow op Joe mij stuurde deze morgen. Ik had nog net een uitzending gemaakt vanop het dak van ons hotel in Andalusië, in Cadiz, en de studio (dat is een laptop met een microfoon) weer netjes in de handbagage gestoken. Ik vond de vraag wel grappig: “op de schaal van Richter” want die schaal wordt toch enkel gebruikt voor aardbevingen en niet voor vermoeidheid? En een aardbeving heb ik gelukkig nog niet meegemaakt.

Ik moet zeggen dat het wel al een pittig weekje is geweest, en dat ik natuurlijk wel een beetje moe ben van al die vroege ochtendshows en al dat reizen. Maar ik heb ook zoveel mooie momenten al mee mogen maken, zoveel prachtige plekken mogen zien, dat ik ik eigenlijk nog best veel energie heb. Dus de komende twee shows, en de komende twee prachtige plekken waar ik nog een handdoek moet leggen zal ik ook wel aankunnen. Met veel plezier.

Vandaag is wel geen zeer makkelijke dag. Integendeel. Er is een soort van hindernis op mijn pad gekomen, een beetje door mijn eigen lompheid, en vermoeidheid. Hoe en wat kan ik nu nog niet vertellen. Maar als alles goed gaat, dan hoor je me morgen weer op Joe, tussen zes en tien, en dan zal je zeggen: pipo. En nu ga ik ergens op een verre luchthaven een klein hapje eten. Oh ja, dat ben ik misschien wel een klein beetje beu: dat luchthaven-eten, maar voor de rest gaat alles top. Zelfs op die schaal van Richter, dank u om het te vragen.