Ik doe tegenwoordig aan ruilhandel…

Best grappig hoor wat deze rare corona-tijden bij ons teweeg brengen. Mensen vinden vandaag creatieve oplossingen voor allerlei issues. Enkele dagen geleden zag ik op de Instagram stories van Jan, één van m’n vaste wandelkameraden, dat hij voorbij een aspergeveld stapte hier in de buurt. “Ze zijn er bijna, die lekkere asperges” liet hij weten. En ik antwoordde hem dat ik er alweer kei veel zin in had.

Nu wist Jan (we bellen geregeld met elkaar) dat ik niet meer naar de winkel ga tegenwoordig. Ik laat alles thuis bezorgen omdat ik geen risico’s wil nemen. Je kunt je niet barricaderen in een thuisstudio en vervolgens wel nog elders gaan shoppen. Dus belde Jan me of hij eens moest gaan kijken bij de groentewinkel in Keerbergen of er al asperges waren, en of hij dan een portie voor onze deur moest komen leggen.

Dat vond ik natuurlijk een goed idee en heel lief. Maar niets voor niets. Toen ik Jan vroeg hoeveel euro’s ik moest overschrijven of onder de mat leggen voor onze deur, zei hij dat dat toch niet hoefde. Het was een cadeautje van hem. En toen dacht ik: “neen, dat doen we even anders.” En ik heb een flesje witte wijn voor de deur gezet. Eentje van wijndomein Nobel in Lochristi, de plek waar we binnen enkele maanden gaan wonen. Dat vond ik wel een leuke knipoog. Asperges van Keerbergen in ruil voor wijn uit Lochristi.

Het brengt me nu wel op een idee. Misschien moet ik nog wat meer aan ruilhandel gaan doen. Als er iemand in de buurt groentjes kweekt en er teveel heeft, dan mag die die altijd voor onze deur leggen, en dan kan ik er in ruil misschien eens een gerechtje mee maken dat ik dan voor jouw deur kom zetten? Zoiets. Moeten we eens over nadenken. Enfin, creatief zijn we wel.