Ik heb twee keer stevig gezondigd gisteren…

Tijd voor een kleine biecht. Ik was gisterenavond in het Koning Boudewijn Stadion voor de match van onze Rode Duivels tegen San Marino. Eerst had ik nog een DJ-set gedraaid voor een paar duizend kinderen, aan de ingang van het stadion, in het ING Kids Village, en daarna ben ik met mijn broer Arn naar de match gaan kijken. We zijn allebei supporters van Club Brugge, maar als de Rode Duivels spelen, dan zijn we echte Belgen. Het was een echt feestje, met een prachtige score van 9-0 tegen voetbaldwerg San Marino.

En tijdens de helft heb ik gedaan wat ik wellicht al honderd jaar niet meer gedaan heb. Ik heb een pintje gedronken. Een Jupiler. En wat meer is: ik heb zelfs een bakje friet gegeten met een goede kwak mayonaise. Hoe Belgisch kun je zijn? Pas op: ik heb getwijfeld. Ik drink vrijwel nooit bier. En frietjes eet ik ook bijna nooit meer. Maar het paste gewoon in de sfeer. En ik had dan ook een erg drukke week achter de rug, met gelukkig genoeg wandelkilometers op de teller, dus ik kon er wel weer tegen. En het heeft mij echt gesmaakt. Sorry, not sorry.

Kijk, een mens heeft dat soms eens nodig. Je leeft maar één keer. Het is prima om veel te sporten en op je lijn te letten, maar als de boog altijd gespannen staat, dan is de lol er ook snel af. Dus waarom eens niet? Vandaag en dit weekend wordt het prachtig weer, en ga ik dus wellicht weer tientallen kilometers wandelen. Dan zijn die frietjes er wel weer rap afgelopen. En intussen heb ik toch maar mooi genoten van een zalig voetbalavondje met mijn fijne broer. Meer moet dat niet zijn, af en toe.