Begrijp me niet verkeerd. Ik heb wel degelijk schrik voor corona. Ik wil het echt niet krijgen. Bij sommige mensen die het al hadden leek het maar op een klein griepje, een verkoudheid, een kriebel in de keel. Maar ik heb vrienden die flink ziek zijn geweest de voorbije weken. En ik ben niet graag ziek. Wie wel? Maar ik wil dat rotvirus vooral niet mee verspreiden. Daarom hou ik mij aan de regels.

Die lockdown is natuurlijk niet aangenaam. De gevolgen zijn groot voor veel mensen. Voor sommige zijn ze dramatisch. Mensen in de horeca, de reis- de cultuur- en de evenementen-sector zaten al zonder job, en nu moeten ook de meeste winkels sluiten. In feite moeten alle contacten nu worden stopgezet. Behalve dan dat ene “knuffelcontact”. Maar ik weet uit de eerste lockdown (en de eerste versoepelingen nadien) dat dat voor ons de facto betekent dat we niemand meer ontvangen bij ons thuis. Maar als je een goede relatie hebt kun je dat in feite wel aan.

Ik snap de angst van zoveel mensen. De angst voor financiële rampen. De angst voor eenzaamheid ook. Maar ik moet eerlijk zijn: echt angst heb ik dit keer niet voor deze lockdown. Ik had net zoals iedereen liever vrij kunnen leven, dat wel. Ik was liever op restaurant gegaan of naar Spanje. Ik wil uiteraard meer mensen zien. Maar ik snap waarom deze lockdown nu echt moest. Om de zorg te ontzien en de verspreiding van dit rotvirus tegen te gaan. De politiek kon gewoon niks anders beslissen. En daarom is het gewoon onze plicht om er het beste van te maken. Het virus mag en zal mijn moraal niet stuk krijgen, en ik hoop die van jou ook niet!

Wij hebben ons daarom voorgenomen om er thuis het beste van te maken, met ons tweetjes en de poes. Ik ga lekker proberen te koken. Nieuwe gerechten uitproberen. We gaan veel boeken lezen. We gaan in de herfstbossen wandelen. We willen films zien en series op Netflix. We gaan goede wijntjes drinken en op het internet speuren naar goedkope maar fraaie spulletjes om ons huis nog te verfraaien. Oude vazen, schilderijtjes, dat soort dingen. Tweedehandse deco. Soms kun je online echt pareltjes vinden. Ik ga veel vooruit proberen te schrijven, voor deze blog en mijn wandelboek moet nu ook echt afraken. En we gaan vooral niet proberen te klagen en zagen. We zijn niet ziek. We zijn bij elkaar.

En toch, ik moet eerlijk zijn, en misschien ga je het flauw vinden, heb ik één grote schrik. En ik weet zeker dat ik niet de enige ben die er tegen opziet. En dat zijn de corona-kilo’s. In het voorjaar heb ik die namelijk echt niet kunnen vermijden, en ik vrees voor de komende maanden ook het ergste. Want hoe ging dat in de lente? We zaten verplicht thuis en moesten er samen het beste van maken. En ik wandelde wel veel, wat me nog een beetje hielp om er geen gigantische ramp van te maken, maar de coronakilo’s tegenhouden is me toen toch niet gelukt.

Want ja… we mochten bijna niks meer doen buitenshuis. Daarom maakten we er thuis het beste van. Dus na een lange werkdag vol radio maken en zoom-meetings, probeerden we elke avond toch even wat quality time met elkaar te hebben. Elke avond vakantie in eigen tuin, in de lentezon. Dus, dat werd al snel een aperitiefje op het terras. Lekkere hapjes. Een goed glas. We trokken elke avond een flesje wijn open. Ik ging ook lekker bakken, en je weet het: zoetigheid is heerlijk maar blijft net als alcohol zo kleven aan je lijf. Kortom, aan het einde van die eerste lockdown was de weegschaal weer de grootste lastpost uit ons huishouden geworden.

Ik heb de meeste coronakilo’s er weer af kunnen sporten de voorbije maanden. Maar nu denk ik toch: hoe gaan we dat nu aanpakken de komende zes weken (en ik vrees dat het nog langer zal worden)? Want nu is het herfst. En dan zijn de dagen al zoveel korter, is er vaak veel meer regen ook, en straks wordt het winter en koud buiten. Dan is wandelen soms net iets moeilijker. Maar dan ga je het vooral nog gezelliger maken thuis. En anders gaan koken ook. Eens meer een stoofpotje, een ovenschotel, en minder slaatjes. En de eerste uitnodigingen voor online aperitiefjes stromen ook alweer binnen.

Ach ja, een beetje wintervet is geen ramp. En de mentale gezondheid is belangrijk. Dus lekker tafelen en klinken op het leven is dat ook. Maar toch ga ik deze keer proberen een beetje uit te kijken, veel te sporten, en iets voorzichtiger te zijn met wat we allemaal gaan eten de komende weken. Want fit en gezond blijven, en overgewicht vermijden is zo belangrijk. Mensen met overgewicht lopen meer risico’s als ze met covid besmet raken, en een goed immuniteitssysteem is ook belangrijk, dus sporten moet je zeker blijven doen. Door de wind. Door de regen. Dwars door alles heen.

Veel succes iedereen. Het is nogal wat hé. Zorgen dat je gezond blijft, jij en je familie. Zorgen dat je geen te grote financiële zorgen hebt. Zorgen dat je niet eenzaam bent. Zorgen dat je het zo’n beetje uit blijft houden, opgesloten in je bubbel, met je gezin, je kinderen of alleen met je partner. Mentaal gezond blijven is belangrijk en daarom mag je geen al te negatieve of pessimistische gedachten toelaten. Maar probeer ook een beetje fit te blijven als het even kan, gewoon omdat dat gezonder is en je zo die corona-kilo’s ook wat kunt vermijden. Maar wees ook niet te streng op jezelf. We zijn geen supermensen he.