Ik weet hoe we eindelijk een regering kunnen vormen!

Wat een gerotzooi zeg. En wat blijven die politici aanmodderen. Aan dit tempo krijgen we nooit een regering. Zouden nieuwe verkiezingen de oplossing zijn? Ik vrees ervoor. Wellicht liggen de meningen dan nog verder uiteen. Een experten-regering is volgens sommigen de oplossing. Maar wat moeten we ons daar dan bij voorstellen? Want het zullen diezelfde politici zijn die niet overeen kunnen komen, die die zogenaamde experts zullen moeten kiezen. En wellicht zorgt dat voor evenveel herrie en onenigheid. De koning heeft al een legertje informateurs in stelling gebracht. Er zijn al zoveel officiële en ook stiekeme gesprekken geweest tussen de partijen, zonder resultaat. Het is tijd voor een noodoplossing.

Er is volgens mij naast voetbal namelijk maar één ding dat de Belgen nog echt verenigt. En dat is lekker eten. Walen en Vlamingen zijn het over bijna niks nog eens met elkaar, behalve over lekker eten en drinken. We houden van onze chocolade en ons Belgisch bier. We noemen onze frietjes Belgisch. We lusten tomate crevette en Ardeense ham van het Zuiden tot het Noorden, en van het Oosten tot het Westen. We zijn een gulzig volk. Bourgondiërs. En we hadden ook in het bedrijfsleven de traditie om contracten te onderhandelen in sterrenrestaurants, bij heerlijke maaltijden, met een topglas wijn. Zeg maar een topfles. Of zelfs meer dan één. En een goede digestief bij de koffie. Zo maken we vriendschappen, zo overwinnen we meningsverschillen.

Dus sire, organiseer een groot banket. Met alle protagonisten. Haal er je Belgische topchefs even bij. Laat ze het beste van zichzelf geven. Ik wil wel mee komen helpen in de keuken. Wat extra peper toevoegen links en rechts om ze wakker te schudden. Want het is nodig. En heel belangrijk, sire, nodig ook eens wat gewone Belgen uit, van beide kanten van de taal

grens. Er zijn wellicht heel veel verschillen en die moeten gerespecteerd worden. Maar laat ze vooral zeggen wat op hun lever ligt, en volg hun buikgevoel. Want dat bedriegt ons, gewone Belgen niet echt. En laat ons hopen dat daar, bij pot en pint, eindelijk een doorbraak komt. Want als het rond de onderhandelingstafel niet lukt, dan misschien wel rond de feestdis. En als het daar niet gaat sire, vergeet het dan maar. Dan houdt het op.